علت طولانی شدن سفر ماهواره ناسا به ماه چیست؟
نیو وبلاگ: ماهواره مکعبی کوچک 55 پوندی(25 کیلوگرمی) ˮکپستونˮ(CAPSTONE) ناسا روز گذشته(28 ژوئن) از پایگاهی در نیوزیلند بر فراز یک موشک بزرگ به نام ˮالکترونˮ متعلق به شرکت راکت لب به آسمان پرواز کرد. به رغم نزدیکی ماه و زمین، این تاسواره تا روز 13 نوامبر(22 آبان) به قمر زمین نمی رسد. اما چرا سفر به نزدیک ترین همسایه زمین تا این حد به طول می انجامد؟
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، ماه تنها ۲۳۸ هزار و ۹۰۰ مایل(۳۸۴ هزار و ۵۰۰ کیلومتر) از زمین فاصله دارد که در مقیاس منظومه شمسی بسیار فاصله کمی است. ماموریت های سرنشین دار آپولو ناسا این سفر را تنها در سه روز انجام دادند. پس چرا کپستون بیش از چهار ماه در راه خواهد بود؟
همه چیز به موشک حامل آن برمی گردد. فضاپیمای آپولو بر فراز موشک عظیم ناسا یعنی Saturn V به فضا پرتاب شد، که قدرتمندترین موشکی است که تابحال به فضا پرواز کرده است. البته باید اشاره کرد که موشک بزرگ سامانه پرتاب فضایی ناسا(SLS) و موشک استارشیپ(Starship) شرکت اسپیس ایکس(SpaceX) به زودی می توانند جای آنرا بگیرند. در مقابل، کپستون با اندازه ای مشابه یک مایکروویو، بر روی موشک الکترون ۵۹ فوتی(۱۸ متری) به فضا پرتاب شد که برای ارسال ماهواره های کوچک به مدار زمین طراحی شده است.
بنابراین، تیم کپستون باید خلاقیت به خرج می دادند و مسیری بسیار مقرون به صرفه تر را برای سفر به نزدیکترین همسایه زمین انتخاب می کردند. این مسیر که با عنوان "مسیر انتقال به ماه بالستیک"(BLT) شناخته می شود، کاملاً مداری و زمان بر است.
نمایندگان شرکت Advanced Space در کلرادو که ماموریت کپستون را تحت قراردادی با ناسا انجام می دهند نوشتند: مسیرهای بالستیک انتقال به ماه نوعی مسیر انتقالی هستند که نیاز به انرژی کمی دارند و در آنها، فضاپیما به فاصله یک تا دو میلیون کیلومتری از زمین پرتاب می شود و سپس با شعاع حضیض بزرگ تر و مدار زمین مرکزی متفاوت به سمت زمین باز می گردد.
آنها افزودند: هنگامی که این مسیر با هندسه مناسب طراحی می شود، می توان حضیض را مطابق با مدار ماه انتخاب نمود و فضاپیما را به مجاورت ماه رساند.
به قول نمایندگان شرکت راکت لب، این مسیر، کپستون را به فاصله ۱.۳ میلیون کیلومتری از سیاره ما خواهد برد و بعد از آن این مکعب به سمت منظومه زمین-ماه کشیده می شود. در نهایت این ماهواره در تاریخ ۱۳ نوامبر(۲۲ آبان) به مدار مورد نظر خود در اطراف ماه می رسد.
با این وجود، موارد زیادی جهت بررسی در طول مسیر وجود دارد. کپستون هنوز در مدار زمین قرار دارد و به بخش بالایی موشک الکترون موسوم به "ماهواره فوتون"(Photon satellite) متصل است. فوتون طی پنج روز آینده موتورهای خودرا برای بالاتر رفتن در مدار روشن می کند و کپستون را از سیاره ما دورتر می کند. در روز ششم بعد از پرتاب، فوتون برای بار آخر پیشران های خودرا روشن می کند و سرعت خودرا به ۳۹۵۰۰ کیلومتر در ساعت می افزاید این میزان به قدری سریع است که کپستون را در راه سفر به ماه قرار دهد.
به قول نمایندگان شرکت راکت لب، "فوتون" ۲۰ دقیقه بعد از آخرین باری که موتورها روشن می شوند، کپستون را در راه مورد نظر مستقر خواهدنمود. سپس این تاسواره راه خودرا بصورت آرام و پیوسته به سمت ماه طی می کند و در این راه چندین بار موتورهای خودرا روشن خواهدنمود.
این ماهواره به سمت مداری خاص به نام Near-Rectilinear Halo Orbit به اختصار NRHO می رود.
این مدارِ پیچیده طی یک بازه زمانی هفت روزه برخی مواقع ماهواره را به ماه نزدیک و برخی مواقع از آن دور می کند. این مدار که برای قرار دادن پایگاه فضایی دروازه ماه در نظر گرفته شده است، مداری پایدار می باشد که با نیروی کمی حفظ می شود با اینحال قبل از این هیچ گاه مورد استفاده قرار نگرفته است و بدین سبب این تاسواره برای آزمایش آن به ماه فرستاده شد.
ایستگاه فضایی دروازه ماه که مقرر است در سال ۲۰۲۴ به فضا پرتاب شود محلی برای اسکان فضانوردانی خواهد بود که روزی پا بر ماه خواهند گذاشت. ظرفیت این ایستگاه فضایی چهار نفر است و شرکای ناسا همچون کانادا، اروپا و ژاپن در آن کار خواهند کرد.
منبع: نیو وبلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب