هدایت صندلی چرخ دار با نیروی ذهن ممکن شد
نیو وبلاگ: نیو وبلاگ: دانشمندان دست به ساخت صندلی چرخ داری زده اند که می توان آنرا بوسیله ذهن کنترل کرد.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، این صندلی چرخ دار جدید ممکنست زندگی افراد دارای معلولیت شدید را متحول کند. در آزمایش ها، افرادی که از گردن به پایین فلج شده بودند، توانستند تنها با بهره گیری از نیروی مغز در فضاهای به هم ریخته حرکت کنند.
داوطلبان جهت ها را با فکر کردن به حرکت بخش های خاصی از بدن، مانند چرخش دست ها به چپ و پاها به راست، کنترل کردند. یک کامپیوتر سیگنال های عصبی را به دستورات حرکتی دیجیتال تبدیل کرد. سه مردی که در این آزمایش شرکت کردند، کلاه های دارای الکترود بر سر گذاشتند که ارتباطات را بوسیله فرستنده تشخیص می داد.
خوزه دل آر. میلان(José del R. Millán)، نویسنده این مطالعه از دانشگاه تگزاس در آستین، می گوید: ما نشان دادیم که یادگیری متقابل کاربر و الگوریتم رابط مغز و ماشین برای آنکه کاربران بتوانند با چنین صندلی های چرخ داری کار کنند، اهمیت دارد.
این صندلی چرخ دار که در مجله "iScience" توصیف شده است، به بیماران فلج کمک می نماید تا راه جدیدی برای تحرک پیدا کنند. هر فرد سه بار در هفته به مدت دو تا پنج ماه تحت جلسات تمرینی قرار گرفت.
در ابتدا، آنها سطوح مشابهی از دقت در حدود ۴۳ تا ۵۵ درصد داشتند، اما این میزان در طول دوره آموزشی به ۹۸ درصد افزایش پیدا کرد. هدست مورد استفاده آنها با روشی نظارتی به نام الکتروانسفالوگرافی(EEG) کار می کرد و سنسورهای کوچکی را به پوست سر متصل می کرد.
یک الگوریتم الگوهای رمزگذاری شده برای حرکت به سمت چپ و راست را تشخیص می داد. این تیم در طول زمان شاهد پیشرفت هایی در نتیجه ی یادگیری ماشینی و انسانی بودند.
میلان می گوید: ما از نتایج "EEG" دریافتیم که فرد مهارت به کارگیری بخش های مختلف مغز برای ایجاد الگویی برای حرکت به چپ و الگویی متفاوت برای حرکت به راست را کسب کرده است. ما معتقدیم سازماندهی مجدد قشر مغزی در نتیجه ی پروسه یادگیری این افراد رخ داده است.
در پایان، دو نفر از شرکت کنندگان توانستند بدون کمک، صندلی چرخ دار خودرا در یک اتاق بهم ریخته بیمارستان حرکت دهند. آنها موانعی همچون صفحه نمایش و تخت ها که محیط واقعی بیمارستان را شبیه سازی می کرد، دور زدند. متاسفانه بیمار سوم موفق به انجام این کار نشد. دقت وی در چند جلسه اول تنها اندکی افزوده شد و در بقیه دوره ی تمرین ها ثابت ماند. این نشان میدهد که یادگیری ماشین به تنهایی برای فعالیت موفقیت آمیز چنین دستگاهی که توسط ذهن کنترل می شود کافی نیست.
میلان توضیح می دهد: بنظر می رسد برای کسی که بتواند کنترل رابط مغز و ماشین را به خوبی کسب کند امکان انجام کارهای روزانه نسبتاً پیچیده ای مانند حرکت با صندلی چرخ دار در یک محیط طبیعی وجود دارد اما این کار نیاز به سازماندهی مجدد انعطاف پذیری در قشر مغز ما دارد. قشر مغز ناحیه ای از مغز است که مسئول حرکت و احساس است. برای تسلط بر این سیستم باید تمرین مداوم صورت گیرد.
این مطالعه همین طور بر نقش آموزش طولانی مدت برای کاربران بالقوه تاکید نمود. پروفسور میلان خاطرنشان می کند که یکی از شرکت کنندگان که در آخر مطالعه عملکرد استثنایی داشت در چند جلسه آموزشی اول با مشکل مواجه بود.
این پروژه یکی از نخستین پروژه ها در نوع خود است که به برقراری ارتباط بین ماشین و انسان با بهره گیری از ذهن می پردازد. این افراد به طور معمول در اثر تصادف، توانایی حرکت خودمختار قسمت های بالا و پایین بدن خودرا از دست می دهند.
حالا پژوهشگران می خواهند دریابند که چرا یک فرد در طول دوره آموزشی بهبودی را تجربه نکرده است. آنها معتقدند تحلیل و بررسی دقیق تر سیگنال های مغزی همه شرکت کنندگان، تفاوت ها را روشن می کند و راه را برای مداخلات درمانی در کسانی که در آینده با این فناوری دست و پنجه نرم خواهند کرد، می گشاید.
منبع: newweblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب