امیدواری پژوهشگران استرالیایی برای ساخت قرص انسولین
نیو وبلاگ: به گزارش نیو وبلاگ، پژوهشگران استرالیایی امیدوارند که یک مولکول متفاوت با انسولین روزی بتواند به ساخت قرص انسولین کمک نماید.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از مدیکال دیالوگز، پژوهشگران «موسسه پزشکی والتر و الیزا هال»(WEHI) در ملبورن، به یک پرسش ۱۰۰ ساله در حوزه پژوهش دیابت پاسخ دادند. پرسش اینست که آیا یک مولکول متفاوت با انسولین می تواند اثر یکسانی داشته باشد یا خیر. این یافته ها بینش های مهمی را برای توسعه یک قرص انسولین خوراکی در آینده عرضه می دهند.
این گروه پژوهشی نشان داده اند که یک مولکول غیر از انسولین چگونه می تواند نقش انسولین را تقلید کند که هورمونی کلیدی برای کنترل سطح قند خون است.
پژوهش موسسه پزشکی والتر و الیزا هال، راه های جدیدی را برای توسعه داروهایی هموار می کند که می توانند جایگزین تزریق روزانه انسولین برای افراد مبتلا به دیابت نوع یک باشند.
افراد مبتلا به دیابت نوع یک نمی توانند انسولین تولید کنند و به تزریق روزانه و مختلف انسولین نیاز دارند تا سطح گلوکز خون خویش را کنترل کنند. این پژوهش جدید تأیید می کند که میتوان از مولکول های جایگزین برای فعال کردن روند جذب گلوکز خون بهره برد و احتیاج به انسولین را به کلی دور زد.
این پژوهش به سرپرستی دکتر «نیکلاس کرک»(Nicholas Kirk) و پروفسور «مایک لارنس»(Mike Lawrence)، پژوهشگران موسسه پزشکی والتر و الیزا هال و با همکاری شرکت داروسازی آمریکایی «ایلای لی لی اند کامپنی»(Eli Lilly and Company) انجام شده است.
چرا قرص انسولین وجود ندارد؟
دکتر کرک اظهار داشت: دانشمندان برای ساختن انسولین در چارچوب یک قرص تلاش نموده اند چونکه انسولین ناپایدار است و بعد از هضم شدن، به آسانی توسط بدن تجزیه می شود. از زمان کشف انسولین در حدود ۱۰۰ سال پیش، ساخت قرص انسولین، رویایی برای پژوهشگران حوزه دیابت بوده اما بعد از چندین دهه تلاش، هنوز موفقیت چندانی حاصل نشده است.
این تحقیقات حالا با توسعه «میکروسکوپ الکترونی کرایو»(cryo-EM) که می تواند مولکول های پیچیده را با جزئیات اتمی تجسم کند، شتاب قابل ملاحظه ای یافته است و به پژوهشگران امکان می دهد تا تصاویر سه بعدی گیرنده انسولین را به سرعت تولید کنند.
کرک افزود: با میکروسکوپ الکترونی کرایو حالا می توانیم مستقیما بفهمیم که مولکول های گوناگونی همچون انسولین چگونه شکل گیرنده انسولین را تغییر می دهند. تعامل انسولین بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که پیشبینی می شد؛ بطوریکه انسولین و گیرنده های آن به صورت قابل ملاحظه ای تغییر شکل می دهند.
تقلید از انسولین با مولکول های ساده
تحقیقات جدید نشان می دهند که یک مولکول تقلیدکننده انسولین چگونه روی گیرنده انسولین عمل می کند و آنرا روشن می کند. این اولین گام در مسیری است که سلول ها را هدایت می کند تا آن زمان که سطح قند بدن خیلی بالا است، گلوکز را جذب کنند.
این گروه پژوهشی، بازسازی های پیچیده میکروسکوپ الکترونی کرایو را برای به دست آوردن نقشه ای از چندین مولکول به نام «پپتیدها»(peptides) انجام دادند که با گیرنده انسولین تعامل دارند و آنرا در موقعیت فعال نگه می دارند. آزمایش های انجام شده با میکروسکوپ الکترونی کرایو، یک پپتید را شناسایی نمودند که می تواند با روشی شبیه به روش انسولین، به گیرنده متصل شود و آنرا فعال کند.
کرک اظهار داشت: انسولین تکامل یافته است تا مانند دستی که یک جفت انبر را به هم نزدیک می کند، گیرنده را با دقت نگه دارد. پپتیدهایی که ما استفاده کردیم، به صورت جفت برای فعال کردن گیرنده انسولین کار می کنند و مانند دو دست هستند که انبر را نگه می دارند.
باآنکه زمان رسیدن به نتایج درمانی بسیار دور است اما کشف این گروه پژوهشی می تواند به تولید دارویی برای جایگزینی انسولین بیانجامد و احتیاج به تزریق را در بیماران مبتلا به دیابت کم کند.
کرک اظهار داشت: دانشمندان در جایگزین کردن این نوع مولکول های تقلیدی با داروهایی که می توانند به عنوان قرص مصرف شوند، موفق شده اند. رسیدن به این مقصد هنوز راهی طولانی را در پیش دارد که پژوهش های بیشتری را می طلبد اما جالب است بدانید که کشف ما راه را برای عرضه درمان های خوراکی دیابت نوع یک هموار می کند.
این پژوهش، در مجله «Nature Communications» به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب