كمونیست ها در كوبا می مانند!
نیو وبلاگ كمونیست ها در كوبا می مانند!
حزب كمونیست كوبا در دوره زمامداری فیدل و رائول كاسترو چنان میراثی از ارزش های سوسیالیستی با تعاریف جدید را نهادینه كرده است كه نمی توان به سادگی نظریه داد كمونیست ها رفتنی هستند.در طول 60 سال قبل رفتن كاستروها و انقلابیون سوسیالیست همواره برای كاخ سفید، پنتاگون و سی آی ای جذاب و بحث برانگیز بوده است و همواره سناریوهای مختلف و بی شماری درباره چگونگی نابودی آن ها از جانب اتاق فكر و اندیشكده ها و پژوهش گران نوشته شده است.
اما حزب كمونیست در طول زمامداری خود چنان پیكره خصوصی سازی و نظم لیبرال-پلورالیستی را جراحی كرده اند كه از درون آن تكنوكراسی جدیدی در همه حوزه ها سربرآورده شده كه دگرگونی و استحاله مجدد یه نظم لیبرالی سال ها به طول می انجامد و به علاوه با كدام نیروها می گردد این مهم را انجام داد، به نظر می رسد كوبایی های ساكن فلوریدای ایالات متحده به این سادگی ها نتوانند وارد كشور شوند.
تیترهایی دیدم كه نوشته اند انتخابات، آغازی بر آخر كاستروها و یا ابراز امیدواری برای آخر حرب كمونیست و البته این را به علت عوامل مختلف و قدرت سراسری و یكپارچه حزب كمونیست به سختی می توانم باور كنم، ضمن اینكه رائول كماكان حضور خویش را در پارلمان حفظ خواهدكردو لذابیشترمدل نزدیك به حكومت چین را قابل پیش بینی می دانم به علاوه اینكه نظر ویگاردبای دانشمند سیاسی مركزمطالعات توسعه محیط در دانشگاه اسلو درباره ی نوعی از الگوی سیاسی و توسعه رامی پسندم كه بیشتر در كوبااحتمال بروز دارد. وی در مقاله اش استناد می كند كه چگونه مقاومت درروند اصلاحات بازار سخت تر شده است.
بر این اساس اصلاحات سیاسی اقتصادی ممكن است به علت پویایی روند ارتباط دوجانبه با ایالات متحده كاملا آرام صورت گیرد. ضمن اینكه این روابط دوجانبه باوجود نارضایتی ترامپ كماكان در حال ادامه است. مقاله ویگارد بای بیشتر به سمت جهت گیری سیاسی گذار كوبا اشاره می كند.به مقایسه پارادایم دموكراسی سازی لیبرال-با ادبیات استحاله به پسا سوسیالیسم پرداخته می شود، بخصوص مدلهای چینی و ویتنامی كه تحت عنوان واژه سوسیالیسم نئوپاتریمونیالیسم بحث می گردد. سناریوهای ممكن گذار كوبایی از تركیب این پارادایم ها مشتق می گردد. سپس نتیجه می گیرد لغو كامل تحریم هانوعی دولت تركیبی-كاپیتالیستی در مشاركت با سرمایه های پراكنده به مقیاس بالا بوجود می آورد. این مورد می تواند نوعی سوسیالیست نئوپاتریمونیال با فضای محدودبرای شركت های بخش خصوصی در داخل تولید كند. درباره جهت گیری موقعیت سیاسی آینده حزب كمونیست ممكن است رهبران نسل جدیدانتخابی بین فضای باز دموكراتیك و افزایش فشار را داشته باشند. بنابراین حزب كمونیست را می توان نئوپاتریمونیال جدید كشور تلقی كرد كه در نوسان بین سوسیالیسم وارزش های لیبرالی در حوزه اقتصاد در نوسان است.
شهروندان كوبا برای تعیین ۶۰۵ عضو مجلس ملی به پای صندوق های رای می روند. بیش از 8 میلیون كوبایی واجد شرایط شركت در انتخابات هیات های مجلس استانی و تعیین ۶۰۵ تن برای مجلس ملی هستند.براساس آنچه درجریان است لیست نامزدها توسط حزب كمونیست ارزیابی شده و نامزدها كه 322نفرآن ها زن هستند یا مستقیم عضو حزب می باشند و یا به اتحادیه های بازرگانی و دانشجویی وابسته به حزب تعلق دارند.روزنامه رسمی«گرانما» كوبا در گزارشی نوشته است كه هیچكس برای جمع آوری رای وعده نداد یا قابلیت هایش را در چشم حامیانش بزرگ نكرد. این چهره واقعی و استثنایی آن چیزی است كه ما با افتخار به آن دموكراسی سوسیالیستی می گوییم.
براین اساس دموكراسی سوسیالیستی همان تعریفی را دارد كه قبلا از جانب چاوز در ونزوئلا بیان شده است.در مقام عمل همان رویه سابق فیدل كاسترو با ماهیتی جدید كه امید نخبگان و روشن فكران خارج از دایره حزب كمونیست را به یاس تبدیل می كند.براساس فرایند مذكور رییس جمهوری كوبا از جانب هیاتی ۳۱نفره موسوم به «شورای كشور» انتخاب می شودو احیانا میگوئل دیاز-كانل ۵۷ ساله معاون اول رییس جمهوری كوبا جای رائول كاسترو را خواهدگرفت. دیاز از نسل غیرانقلابی است كه در درون حلقه ادبیات انقلابیون خویش را موظف به پیگیری اهداف انقلاب دانسته، و رائول هم كماكان سكان حزب را با تركیبی از كمونیست های جوان در دست داردكه بطور قطع راه اقتصاد مختلط را به تدریج می پیمایند ولذا چه كسی گفته است كمونیست ها خواهند رفت؟ منتشر شده در روزنامه سازندگی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب