پژوهشگران آلمانی شنیدن نور را محقق كردند!
نیو وبلاگ: پژوهشگران آلمانی توانستند با روش جدیدی، امكان ˮشنیدن نورˮ را برای گروهی از موش سانان فراهم نمایند.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از دیجیتال ترندز، شرایط "حس آمیزی"(synesthesia)، شرایطی عصب شناختی است كه در آن تحریك یك گذرگاه حسی یا شناختی، به تجربه ای خودبه خود و بی اراده در یك گذرگاه حسی یا شناختی دیگر می انجامد. در این شرایط، اتصال متقابل حواس مغزی می توانند به "شنیدن رنگ ها"، "دیدن صداها" و دیگر پدیده های غیرمعمول منجر شوند.
پژوهشگران دانشكده پزشكی "دانشگاه گوتینگن"(GAU) آلمان، تغییر كارآمدی در این مفهوم بوجود آورده اند. آنها روشی ابداع نموده اند كه در آن، برای بازگرداندن شنوایی، از تابش نور استفاده می گردد. دكتر "ماركوس جسكه"(Marcus Jeschke)، پژوهشگر این پروژه اظهار داشت: ما با این روش، امكان "شنیدن نور" را برای "جربیل ها" – از خانواده موش سانان- فراهم كردیم.
آنها این كار را با تزریق یك ویروس به حلزون گوش جربیل انجام دادند. این ویروس، سلول ها را به صورت ژنتیكی كدگذاری می كند تا نسبت به نور حساس شوند. بعد از تزریق، پژوهشگران، از فیبرهای نوری برای رساندن نور به نورون ها استفاده كردند. این كار موثر بود و حیوانات توانستند با استفاده از فیبرهای نوری، نور را مانند صدا تجربه كنند.
پژوهشگران امیدوارند كه بتوان از این روش، برای ساخت پروتزهای كاشت حلزونی انسان بهره برد.
جسكه افزود: ناشنوایی، مشكل بزرگ خیلی از افراد است. با بالا رفتن سن، شنوایی انسان كمتر و نیاز به ابزار شنوایی احساس می گردد. ما سعی كردیم با تقویت عملكرد حلزون گوش، راهی برای مقابله با این مشكل پیدا نماییم. ما با استفاده از نور برای شبیه سازی نورون های عصب شنوایی، امكان تحلیل بهتر فركانس صوتی را برای بیماران فراهم كردیم كه این به معنای تولید كانال های صوتی بیشتر است.
تحلیل فركانس، برای ایمپلنت های حلزونی كه در آینده ساخته می شوند، مهم می باشد چونكه جدیدترین مدلهای ایمپلنت، اغلب باعث دشواری شنیدن صداها در بعضی محیط های خاص مانند یك اتاق پرجمعیت می شوند.
این پژوهش، هنوز در مراحل ابتدایی خود به سر می برد و جهت استفاده در آزمایش های بالینی انسانی باید راه زیادی را بپیماید.
جسكه اضافه كرد: ما دو مرحله اصلی در پیش داریم. اولین مرحله، درك بهتر چگونگی فعال شدن سیستم شنوایی با شبیه سازی نور در حلزون گوش است. در این مرحله، باید بدانیم كه این نوع فعال شدن از چه نظر، با شبیه سازی شنوایی معمولی، متفاوت می باشد. دومین مرحله، انتقال این روش به مدل هایی فراتر از جوندگان است. ما برای به كار بردن این روش در انسان، باید سیستم عصبی و ایمنی حیوانی كه شباهت بیشتری به انسان دارد، بررسی نماییم.
این پژوهش، در مجله " Science Translational Medicine" به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب