رجل سیاسی عین سلبریتی ها: همه كاره و هیچ كاره!
نیو وبلاگ رجل سیاسی عین سلبریتی ها: همه كاره و هیچ كاره!
اما در گذر زمان، طی فرآیندی این خصیصه از دخترخانم ها به سمت رجل سیاسی و سلبریتی ها سوق پیدا كرد و در عصر ما به اوج خودش رسید! یعنی این حضرات به دلائل نامعلومی اصراردارند ثابت كنند همه فن حریفاند و استعدادهای شان در یك زمینه خاص خلاصه نمی گردد و یا به قول جلال آل احمد به خودشان بگویند: عالم به كل خفیات عالم. این كه چرا آن ها علی رغم معروفیت هم چنان نیاز به توجه بیشتر دارند -حتی بیشتر از دختران دم بخت- گفتیم كه... ما هم نمی دانیم.
بگذارید مسئله را بازتر كنیم: هنرپیشه های مان خواننده می شوند، خواننده های مان هنرپیشه، ورزشكاران مان هر دو و همه آن ها با هم مجری تلویزیونی می شوند! البته خود مجری ها هم، هنرپیشه و خواننده ورزشكار می شوند! اما مبحث به همین جا ختم نمی گردد چون در ادامه، هنرپیشه ها و خوانندگان و مجریان و ورزشكارن از دم و همه با هم، نقاش، عكاس، نویسنده، مترجم، گرافیست، معمارداخلی و شهری، مدیر كافی شاپ، رستوران دار، فعال در زیورآلات تزئینی و كارهای چوبی، دكوراسیون، مدیر روابط عمومی شركت های مختلف، شومن در مجالس خصوصی و رسمی، صاحب مهدكودك، گرداننده آموزشگاه های مختلف، دلال، بساز بفروش، آرایشگر، مانیكوریست، بدن ساز، خلبان و حتی آشپز می شوند. اما باز این داستان تمام نمی گردد چون آن ها در ادامه هنرنمایی های شان فردی خیر، فعال محیط زیست، منتقد اجتماعی، و در ادامه... مخاطب خاص برای مصاحبه و پركردن برنامه های تاك شوی تلویزیونی، تبلیغ كننده (از چایی گرفته تا شیر مرغ و منطقه گردشی آدمیزاد و بخصوص: انواع و اقسام اپلیكیشن ها)، مدرس كلاس های مختلف، سخنران مدعو در جلسات مرتبط و نا مرتبط، بازیكن تیم هنرمندان و بالاخره عضو شورای شهر، نماینده مجلس و اصولا یك چهره سیاسی می شوند.
خب بعد با این اوضاع «همه كاره و هیچ كاره» می گویید چرا وضع فرهنگ و هنر و ورزش مان این است؟ چرا یك آنتونی كویین برای بازی در فیلم حضرت محمد(ص) خودمان پیدا نمی گردد و اصلا خود فیلم هم، انگشت كوچیكه فیلم نسخه هالیودی آن هم نمی شود؟ چرا.... بگذریم! با این حرف ها دردمان دوا نمی گردد.
صحبت از سیاست شد رجل سیاسی هم در همین راستا و برای نشان دادن سرریز شدن استعداد های شان بیكار نمی شینند اصولا آن ها همه كار می كنند به جز آن كاری كه باید بكنند!
در دوره زمانه ای كه صاحب یك مهدكودك وقت سرخاراندن ندارد و دو شغله بودن پیگرد قانونی دارد، با این وجود و با همه این اوصاف یك وزیر می تواند سر وقت و با خیال راحت در بیمارستان ظریف ترین عمل را انجام بدهد، در دانشگاه ۱۰-۲۰ واحد درس را به دانشجویان یاد بدهد، در دانشگاهی دیگر، ادامه تحصیل بدهد! در حوزه تحقیقات ۷-۸ جلد كتاب و كلی مقاله تحقیقی به جامعه علمی عرضه بدهد، در شركت ها و موسسات به عضویت هیات مدیره شان درآمده و بامداد تا شب مشاوره بدهد، راه به راه به سفرهای خارجی رفته تا كوله باری از تجربه را به میهن آورده و با آن ها برنامه های تكراری بدهد!
باز هم بگویید چرا شركت ها و كارخانه ها یكی یكی تعطیل می شوند چرا سروكله وكیل و وزیر در محل كارش پیدا نمی گردد و مملكت روی هوا اداره می شود؟! چرا در هیج اداره ای باری از دوش مردم برداشته نمی گردد و باز بپرسید چرا نمایندگان محترم در مجلس خوابند، حالا از آن طرف چرا گند تحقیقات مان در مجامع جهانی درآمده و می گویند همه شان كپی می شوند؟ چرا دانشجویان چیزی بارشان نیست و استادان درس را كه دادند راهی جایی دیگر می شوند؟ چرا كسی كتاب نمی خواند و به صورت كلی چرا وضع مان این است و آخر و عاقبت مان با این اوصاف چه می شود؟
حالا اینها به كنار، رجل سیاسی و سلبریتی ها كلی هم وقت صرف می كنندتا ثابت نمایند بابت همه مشاغل (به قول نادر ابراهیمی «ابولمشاغل ها») پولی نمی گیرند و وضع شان خراب است و بیشترشان مستاجرند!
حالا شما پیدا كنید پرتغال فروش را... وضع مملكت و هنرمان این است وضع این عزیزان هم كه (البته به قول خودشان) این چنین است، وضع مردم هم كه بیشتر از همه این ها... این است. پس چه كسی وضعش ردیف است و حالش بهتر از این است؟! اصولا چرا وضع مان این است؟!
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب