به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، اغلب ما باور داریم كه با افزایش سن به آرامی فراموشی خواهیم گرفت. جدا از علائم جدی مرتبط با زوال عقل، میزان پذیرش از دست دادن حافظه ناشی از سن بالا، گسترده است.
اما این چرا اتفاق می افتد و چگونه می تواند متوقف شود؟ یك مطالعه جدید از دانشگاه یوسی بركلی(UC Berkeley) از مكانیسم از دست دادن حافظه مربوط به افزایش سن پرده برداشته است و كشف كرده كه همه این ها به خواب مربوط می گردد.
مدت های مدیدی است كه پژوهشگران می دانستند خواب نقش مهمی در روند یكپارچه كردن حافظه از ذخیره سازی كوتاه مدت به بلندمدت دارد، اما چگونگی بیولوژیكی این كار مشخص نبود.
نظریه این بود كه خاطرات در طول خواب وقتی كه دو نوع امواج مغزی به هماهنگی می رسند، ذخیره می شوند. امواج سریع تر كه بعنوان "دوك های خواب" شناخته می شوند، باید كاملا با موج های عمیق تر و آهسته تر همگام شوند تا بتوانند خاطرات را به درستی یكپارچه و ثبت كنند.
دوك های خواب(Sleep spindle) امواج كوتاهی هستند كه با بسامد 12 تا 14 هرتز در خلال مراحل اول تا چهارم خواب و در فاصله زمانی 2 تا 5 دقیقه پیدا می شوند.
این امواج نمایانگر فعالیت مكانیسمی است كه حساسیت مغز را در برابر اطلاعات حسی كم می كند و در استمرار خواب شخص نقش دارند. در اشخاص سالمند این موج ها كمتر دیده می گردد و بنابراین سالمندان در طول شب چندین بار از خواب بیدار می شوند.
"رندولف هلفریچ"، نویسنده اصلی این پژوهش جدید می گوید: زمان بندی همه چیز است. تنها زمانی كه امواج آهسته و دوك های خواب در یك پنجره زمانی بسیار محدود سازگار شوند (تقریبا یك دهم ثانیه)، مغز می تواند به طور موثری خاطرات جدید را در حافظه بلندمدت خود جای دهد.
این مطالعه جدید نشان داده است كه وقتی سن ما بالا می رود، مغز ما به طور فزاینده ای قادر هماهنگ كردن دقیق این دو نوع موج مغزی عمیق نیست. این امر منجر به ناتوانی در حفظ خاطرات جدید می گردد.
محققان برای بررسی این نظریه، دو گروه از افراد را، 20 نفر كه در دهه دوم زندگی خود بودند را با 32 نفر كه در دهه هفتم به سر می بردند، مقایسه كردند.
مجموعه ای از كلمات پیش از خواب به این افراد آموزش داده می شد و سپس امواج مغزی آنها در خواب كنترل شد.
نتایج به دست آمده واضح بود. گروه مسن تر به مراتب میزان كمتری از هماهنگی دو موج مغز را نشان دادند.
روز بعد، زمانی كه كلمات روز پیش از هر دو گروه پرسیده شد، میزان موفقیت و شكست آنها در یادآوری كلمات به طور قابل توجهی به هماهنگی دو موج عمیق و دوك خواب وابسته بود.
"متیو واكر"، نویسنده ارشد پژوهش می گوید: این اختلال مانع از آن است كه افراد مسن بتوانند به طور موثری خاطرات جدید را در حافظه خود ثبت كنند، كه این امر منجر به فراموشی به جای یادآوری می گردد.
همه افراد هم تحت معاینه fMRI انجام گرفتند كه نشان دهنده تخریب قشر جلویی داخلی بود. این كار به محققان یك منبع برای شناخت ناتوانی مغز در جهت همگام سازی این موج های مغزی عمیق نشان داد.
"واكر" می گوید كه نتایج نشان داد بدتر شدن وضعیت در این ناحیه از مغز در نهایت باعث عدم هماهنگی بیشتر امواج مغزی عمیق در خواب می گردد.
گام بعدی محققان در این تحقیق این است كه ببینند آیا تحریك مغزی هدفمند می تواند همگام سازی را برای این امواج مغزی به ارمغان بیاورد. این كار در صورت موثر بودن نه تنها می تواند راهی برای تقویت حافظه شهروندان سال خورده باشد، بلكه می تواند تاثیر بنیادی در بهبود خواب ما هنگام پیری داشته باشد.
"واكر" می گوید: ما امیدواریم با افزایش این امواج مغزی شبانه به صورت الكتریكی، كمی خواب عمیق سالم را به افراد سالخورده و افراد مبتلا به زوال عقل بازگردانیم و در حین انجام این كار، جنبه های نجات یادگیری و تقویت حافظه آنها را هم حفظ نماییم.
این تحقیق جدید در مجله Neuron انتشار یافته است.