به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، شبیه سازی های جدید دانشمندان نشان داده است پیش سیاره "تیا"(Theia) كه با برخوردش به زمین باعث شكل گیری ماه شده است، بسیار كوچك تر از چیزی بوده كه تابحال تصور می شده است.
محققان موسسه فیزیك زمین پاریس بیش از دو میلیارد تركیب پارامترها را آزمایش و بررسی كردند تا راز شكل گیری ماه را كشف كنند.
آنها به این نتیجه رسیدند كه جرم پیش سیاره "تیا" یك دهم جرم زمین بوده است.
اخترشناسان مدت ها مشكوك بودند كه ماه هنگامی بوجود آمده كه یك پیش سیاره غول پیكر به نام "تیا" به زمین برخورد كرده است. این نظریه نخستین بار در دهه 1970 عنوان شد.
این نظریه می گوید كه این برخورد بزرگ سبب تولید ابرهای فراوانی از آوارها شد كه به هم آمیخته شدند و كره ماه را تشكیل دادند.
با این حال، تابحال اخترشناسان قادر به توضیح اینكه چگونه ماه و زمین از لحاظ شیمیایی یكسان هستند، نبودند.
این مبحث به دو ایده دیگر منجر شد كه اجرام مختلفی را برای برخورد پیش بینی نمود.
در یك فرضیه، دو نیم از زمین بعد از اصابت، برای تشكیل سیستم زمین-ماه تركیب شدند و در فرضیه دوم، "تیا" یك پرتابه كوچك و با سرعت بالا بوده كه به یك زمین جوان بزرگتر و دارای چرخش سریع تر برخورد كرده است.
با این حال، تابحال اخترشناسان قادر به توضیح اینكه چگونه ماه و زمین از لحاظ شیمیایی یكسان هستند، نبودند. پیش سیاره یا پروتوپلنت(Protoplanet) یك جنین سیاره ای بزرگ است كه در داخل یك دیسك پیش سیاره ای بوجود آمده و روند ذوب داخلی آن برای تولید لایه های تمایز انجام شده است. به نظر می رسد كه پیش سیاره ها از خرده سیاره هایی با اندازه ای در حدود یك كیلومتر، كه از نظر گرانشی مدارهای یكدیگر را پیوسته آشفته می ساخته اند، تشكیل شده باشند كه با برخورد با یكدیگر، به تدریج از ائتلاف خرده سیارك ها به سیاره غالب تبدیل گردیده اند.
در مورد سامانه خورشیدی، تصور می گردد كه با برخورد خرده سیارك ها، چند صد جنین سیاره ای بوجود آمده باشد. چنین جنین هایی به سرس و پلوتو شبیه بوده و با توده های جرمی از 10 به توان 22 تا 10 به توان 23 كیلوگرم و چند هزار كیلومتر قطر بوده اند.
"جیمز بدرو" یكی از محققان موسسه فیزیك زمین پاریس تصمیم گرفت با كمك همكاران خود تعیین كند كه هر یك از این فرضیه ها تا چه اندازه با شیمی سیاره ما مطابقت دارد.
وی به خبرگزاری نیویورك اظهار داشت: ما می دانیم كه "اصابت بزرگ" در 100 میلیون سال اول عمر زمین رخ داده است و جرم برخورد كننده فارغ از كوچك یا بزرگ بودنش، باید در گوشته زمین تاثیر شیمیایی داشته باشد.
اثر شیمیایی بسته به جرم "تیا" متفاوت می باشد.
محققان بیش از 2 میلیارد شبیه سازی برخورد را انجام دادند و دریافتند كه یك برخورد كننده با جرم 15 درصد بیشتر از جرم زمین نمی توانسته این شیمی را كه ما در گوشته زمین مشاهده می نماییم تولید نماید، بلكه منجر به ایجاد گوشته ای مملو از كبالت و نیكل می شد.
یك مطالعه جداگانه اخیرا نشان داد مدت كوتاهی بعد از تولید ماه، زمین توسط سیاره های كوچكی كه چندین عنصر گرانب ها را به جهان ما آورده اند، بمباران شده است.
این اشیاء ماه مانند عناصری نظیر طلا، نقره و پلاتین را به طور مستقیم به هسته سیاره جوان ما منتقل كردند و همینطور در جرم كلی زمین تاثیر داشتند.
این یافته ها موج جدیدی را درباره تكامل زمین در حدود 4. 5 میلیارد سال پیش تولید كرد.
این نظریه موسوم به نظریه برخورد غول آسا یا "Big Splash" است.
دكتر "سایمون مارشی" نویسنده اصلی این پژوهش توضیح داد: ما تصادفات عظیم و این كه چگونه فلزات و سیلیكات ها در این مرحله به زمین رسیدند را مدل سازی كردیم. این ها همه تا صدها میلیون سال بعد از تشكیل ماه طول كشید.