صنایع تبدیلی كشاورزی مازندران فرصت فراموش شده تولید و اشتغال
نیو وبلاگ: خیلی از صنایع تبدیلی مازندران به ویژه در غرب استان سال هااست كه به حالت نیمه تعطیل یا تعطیل درآمده، در صورتیكه راه اندازی مجدد آنها می تواند علاوه بر ایجاد ارزش افزوده در محصولات كشاورزی و باغی منطقه، زمینه اشتغال و كاهش بیكاری را در منطقه فراهم آورد.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایرنا، تولید مرکبات از گذشته های دور در مازندران رواج داشته و پرتقال و نارنگی این استان همیشه از جایگاه ویژه ای در کشور برخوردار بود و در غرب مازندران که بیشتر محصولات پرتقال به صورت محلی برداشت می شد، طرفداران ویژه دارد.
پرتقال های محلی با وجود آنکه از شکل ظاهری مناسبی برخوردار نبود، اما خوشمزه و آبدار بود که قسمتی از آن به بازار مصرف عرضه می گردید، اما بخش قابل توجهی از آن که معروف به زیر درختی در نبود صنایع تبدیلی بلااستفاده می ماند و پوسیده می شد تا اینکه مسئولان وقت با کمک سرمایه گذاران مبادرت به راه اندازی چند کارخانه آبگیری و تولید کنسانتره مرکبات کردند که با استقبال خیلی از باغداران منطقه مواجه گردید.
این کارخانه ها با خرید پرتقال های زیر درختی برای آبگیری علاوه بر اینکه به اقتصاد باغداران کمک می کردند، مواد اولیه کارخانه های تولید آبمیوه در کشور را نیز تامین می نمودند و این روند چند سالی ادامه داشت تا اینکه با ورود گونه ای جدید از پرتقال به نام تامسون به منطقه شرایط کاملا تغییر نمود.
با ورود نهال های پرتقال تامسون به غرب استان و تبلیغات فراوانی که برای آن صورت گرفت خیلی از باغداران منطقه با بریدن درختان کهنسال پرتقال محلی مبادرت به کاشت نهال های جوان پرتقال تامسون نمودند تا با تولید بیشتر، سود بیشتری را نصیب خود سازند.
یکی از خاصیت های بارز پرتقال تامسون، شکل ظاهری بسیار مشتری پسند آن بود و خریداران این محصول پول خوبی بابت خرید آن به نسبت پرتقال محلی پرداخت می کردند و در عین حال در مقابل آفات بسیار مقاوم و ضایعات آن خیلی کم بود، اما با همه این اوصاف، تامسون میوه ای خشک بود و مثل پرتقال محلی آبدار نبود و همین مساله کم کم بر روند تولید کارخانجات کنسانتره یا آبگیری منطقه تاثیر منفی گذاشت و از تولیدات آنها روز به روز کاسته شد.
این روند همچنان ادامه داشت تا اینکه با ورود کیوی به باغ های غرب مازندران، تیر خلاص بر پیکر نیمه جان کارخانه های تولید کنسانتره زده شد و آنها عملا از ادامه فعالیت بازماندند چونکه بخش قابل توجهی از باغ های منطقه که زیر کشت پرتقال محلی قرار داشت و در مقابل تامسون مقاومت کرده بود، زیر کشت نهال کیوی رفت و تولید پرتقال محلی بطور قابل توجهی کم شد و همین موضوع موجب شد تا کارخانه داران با مشکلات زیادی مواجه شوند و ابتدا با تعدیل نیرو اهتمام در پایین آوردن هزینه ها نمودند، اما به سبب کمبود شدید مواد اولیه چاره ای جزء تعطیلی واحد های تولیدی خود ندیدند.
با افزایش قیمت زمین در غرب مازندران و تمایل باغداران برای فروش زمین های خود، عملا آخرین میخ بر تابوت کارخانه های تولید کنسانتره مرکبات در غرب مازندران زده شد و چراغ این واحد های تولیدی برای همیشه خاموش گردید و خیلی از افرادی را که در این کارخانه ها کار می کردند، بیکار شدند یا به شغل دیگری روی آوردند.
در آذرماه سال ۹۵ به دنبال بارش برف و کاهش شدید دما تا منفی ۱۷ درجه سانتیگراد خیلی از محصولات مرکبات و کیوی مازندران گرفتار سرمازدگی شد که با برنامه ریزی صورت گرفته از طرف دولت مقرر گردید تا کارخانه های تولید کنسانتره مرکبات فعالیت خودرا بار دیگر از سر بگیرند و مبادرت به خرید مرکبات درجه سه نمایند و محصول کیوی یخ زده نیز به کارخانه های استان های دیگر ارسال گردید اما همین شوک نیز نتوانست جنازه کارخانه ها را حیات باردیگر بخشد و آنها کماکان در کما به سر می بردند و تابحال نسخه شفا بخشی برای احیای مجدد آنها با وجود تلاش مسئولات در طول این سالها پیچیده نشده است.
کارخانه های افشره، نوش، ترنج و ان سی سی در شهرستان تنکابن و تعاونی باغداران کوثر در شهرستان رامسر در غرب مازندران مستقر هستند.
صنایع تبدیلی لازمه بخش کشاورزی
یک کارشناس اقتصادی درباره اهمیت صنایع تبدیلی و تکمیلی در بخش کشاورزی اظهار داشت: ایجاد این صنایع در بلندمدت و کوتاه مدت منفعت های بسیاری برای کشاورزان خواهد داشت و گسترش این صنعت موجب تثبیت سطح درآمد و افزایش سود کشاورزان می شود.
اسماعیل معصومی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اضافه کرد: وجود چنین صنایعی شرایطی را فراهم خواهدنمود که در زمان افزایش تولید محصولات و کاهش تقاضا برای تولیدات خام، مانع از ضایع شدن آن و نوسانات منفی قیمت می شود.
وی گفت: از عواملی که موجب تعطیلی صنایع تبدیلی غرب مازندران شد، وابستگی شدید آنها به محصولات باغی منطقه، سوء مدیریت و بالا رفتن هزینه ها بواسطه فرسوده بودن خطوط تولید بود.
به گفته این کارشناس اقتصادی، اگر مدیران این کارخانه ها با کمی آینده نگری خطوط تولید آبمیوه و کنسانتره خودرا همزمان با تغییرات الگوی کشت مناسب سازی می کردند، فعالیت آنها هیچ وقت متوقف نمی شد.
معصومی با اعلان اینکه ۷۰ درصد کیوی مازندران در غرب استان تولید می شود، اشاره کرد: با وجود چنین ظرفیتی متاسفانه حتی یک کارخانه تولید کنسانتره یا پوره کیوی در منطقه وجود ندارد تا پاسخگوی نیاز باغداران باشد.
وی تصریح کرد: دولت می تواند با تزریق سرمایه در گردش چرخ این کارخانه ها را باردیگر به حرکت درآورد اما باید بطور مستمر بر عملکرد آنها نظارت داشته باشد تا از به انحراف کشیده شدن این تسهیلات و در نتیجه تعطیلی مجدد آنها جلوگیری نماید.
نیازمند تسهیلات سرمایه در گردش هستیم
یکی از مدیران کارخانه تعطیل شده تولید آب میوه و کنسانتره در غرب مازندران به خبرنگار ایرنا اظهار داشت: این مجموعه از سال ۱۳۴۸ در زمینی به مساحت ۱۰هکتار فعالیت خودرا در زمینه تولید انواع نوشیدنی، خوراک، مربا، مارمالاد، ترشیجات و... شروع کرد و خیلی سریع به یکی از نشان های مطرح کشور تبدیل شد.
محمد شریفی اضافه کرد: متاسفانه این کارخانه به دلیلهای مختلفی در سال های گذشته تعطیل شده بود تا اینکه در سال ۸۵ آنرا خریداری نمودیم و با حداقل ظرفیت تولید آب میوه را از سر گرفتیم.
وی با اعلان اینکه الان خط تولید آب میوه به صورت پاکتی و قوطی در این کارخانه مستقر است، گفت: متاسفانه به سبب نداشتن سرمایه در گردش خط تولید آب میوه قوطی تعطیلست و خط تولید آب میوه پاکتی هم با حداقل ظرفیت فعال می باشد.
شریفی اظهار داشت: مشکلاتی با یکی از بانکهای عامل داریم که اگر برطرف شود و از طرف دیگر سرمایه در گردش به کارخانه تزریق گردد فعالیت هر دو خط را با حداکثر ظرفیت آغاز خواهیم کرد.
وی با اشاره به ظرفیت های موجود در این کارخانه اشاره کرد: با راه اندازی هر دو خط تولید حداقل برای ۲۰۰ نفر شغل ایجاد خواهد شد که رقم قابل توجهی است.
صنایع تبدیلی پیش نیاز استراتژی صنعتی شدن
مدیر جهاد کشاورزی شهرستان تنکابن نیز در این زمینه اظهار داشت: صنایع تبدیلی و تکمیلی، مؤثرترین راهکار برای کاهش حجم ضایعات کشاورزی بشمار می رود.
ابراهیم کاویانی اضافه کرد: با توسعه صنایع تبدیلی و نوسازی واحدهای موجود می توان نتایج بسیار خوبی را در کاهش ضایعات کشاورزی به دست آورد.
وی بر لزوم نوسازی و بهسازی صنایع تبدیلی منطقه اصرار کرد و گفت: افزایش تولید روستایی، راندمان، ایجاد فرصت های شغلی، تامین نیازهای اساسی، پیوند با دیگر بخش های اقتصادی و نهایتاً توسعه عدالت اجتماعی از فوائد راه اندازی صنایع تبدیلی است.
کاویانی با اعلان اینکه صنایع تبدیلی می تواند پیش نیاز استراتژی صنعتی شدن و تامین کننده امنیت غذایی در کشور باشد، بر لزوم رفع مشکلات کارخانه های تولید آبمیوه و کنسانتره مرکبات غرب استان اصرار کرد.
ضرورت احیای صنایع تبدیلی غرب مازندران
نماینده مردم شهرستان های تنکابن، رامسر و عباس آباد در مجلس شورای اسلامی در حاشیه بازدید از یک کارخانه نیمه فعال تولید آب میوه و کنسانتره به خبرنگار ایرنا اظهار داشت: در هر پروژه اقتصادی که ورود می نماییم با موضوعی تحت عنوان تامین مالی مواجه می شویم که قسمتی از آن به سیستم بانکی بر می گردد ولی همه ماجرا این نیست.
سید شمس الدین حسینی اضافه کرد: یک سری اختلافاتی بین خریدار این کارخانه با بانک وجود دارد که باید توافق لازم صورت گیرد چونکه این اختلاف ها نباید مانع از تولید شود.
وی با اعلان اینکه وجود چنین کارخانه هایی در غرب مازندران یک سرمایه بزرگ و باارزش شمرده می شود، گفت: اگر مشکل این کارخانه با بانک برطرف شود می توانیم سرمایه در گردش به آن تزریق نماییم تا با حداکثر ظرفیت تولید خودرا باردیگر از سر بگیرد و زمینه اشتغال جوانان منطقه را فراهم نماید.
حسینی به اهمیت صنایع تبدیلی در بخش کشاورزی اشاره نمود و اضافه کرد: صنایع تبدیلی همچون صنایعی است که نقش و تاثیر بسیاری در ابعاد مختلف بخش کشاورزی دارد و سبب افزایش ارزش افزوده، توسعه صادرات و کاهش ضایعات می شود.
وی تصریح کرد: این کارخانه ها که در گذشته راه اندازی شده الان در غرب مازندران وجود دارند، باید با رفع موانع و مشکلات آنها در جهت راه اندازی مجددشان تلاش نماییم و این امر با تعامل، همکاری و پیگیری های مستمر امکان پذیر خواهد بود.
مازندران در تولید مرکبات جایگاه نخست را در کشور دارا است و الان در ۱۱۰ هزار هکتار باغ مرکبات استان، یک میلیون و ۸۱۰ هزار تن انواع پرتقال و نارنگی برداشت می شود.
بر اساس آمارهای رسمی ۲۶ درصد از اشتغال مولد مازندران در اختیار بخش کشاورزی است و ۵۰ درصد از این اشتغال نیز در رابطه با باغداری به خصوص مرکبات است.
منبع: newweblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب