بهبود دارورسانی با کمک نانوذراتی شبیه به ویروس آنفلوآنزا!
به گزارش نیو وبلاگ پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود، نانوذراتی را برای دارورسانی به سلول های بدن ابداع نموده اند که به ویروس های آنفلوانزا شباهت دارند.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از نانومگزین، مهندسان حوزه نانو در "دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو" (UCSD)، روشی جدید و احیانا موثرتر برای رساندن "آران ای پیام رسان"(mRNA) به سلول ها ابداع نموده اند. روش آنها، محصور کردن آران ای پیام رسان در نانوذراتی را شامل می شود که رفتار ویروس آنفلوانزا را تقلید می کنند. این یک روش طبیعی کارآمد برای انتقال مواد ژنتیکی مانند آران ای به داخل سلول ها است.
این پژوهش، به یک چالش بزرگ در زمینه دارورسانی می پردازد که وارد کردن مولکول های بزرگ دارو به سلول ها و محافظت از آنها در مقابل اندامک هایی معروف به "اندوزوم"(Endosome) را شامل می شود. این حباب های کوچک پر از اسید، در سلول مانند موانعی عمل می کنند که مولکول های بزرگی را که کوشش می کنند به آن وارد شوند، به دام می اندازند و هضم می کنند. برای اینکه داروهای بیولوژیکی بعد از قرار گرفتن در سلول، کار خویش را انجام دهند، به راهی برای فرار کردن از اندوزوم ها نیاز دارند.
"لیانگفانگ ژانگ"(Liangfang Zhang)، استاد مهندسی نانو در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: روش های کنونی رساندن آران ای، مکانیسم های چندان مؤثری برای فرار از اندوزوم ندارند؛ ازاین رو مقدار آران ای پیام رسانی که در سلول ها منتشر می شود و اثر خویش را نشان می دهد، خیلی کم است. بیشتر این آران ای های پیام رسان هنگام به کار گرفتن، هدر می روند.
وی ادامه داد: دستیابی به فرار کارآمد از اندوزوم می تواند شرایط را در مورد واکسن ها و درمان های مبتنی بر آران ای پیام رسان تغییر دهد. اگر بتوان مقدار بیشتری از آران ای پیام رسان را به سلول ها وارد کرد، بدان معناست که میتوان دوز بسیار کمتری از واکسن آران ای پیام رسان را به کار برد. این مورد می تواند عوارض جانبی را کم کند و در عین حال به همان اثربخشی برسد. همچنین، این روش می تواند انتقال "آران ای کوچک مداخله گر"(siRNA) به سلول ها را که در بعضی از انواع ژن درمانی استفاده می شود، بهبود ببخشد.
ویروس ها در طبیعت، به خوبی از اندوزوم فرار می کنند. برای نمونه، ویروس "آنفلوانزای نوع اِی"(Influenza A virus)، پروتئین ویژه ای معروف به "هماگلوتینین"(Hemagglutinin) را روی سطح خود دارد. هنگامی که این پروتئین توسط اسید درون اندوزوم فعال می شود، ویروس را ترغیب می کند تا غشای خویش را با غشای اندوزوم ترکیب کند. این کار به ویروس کمک می نماید تا بدون صدمه دیدن، به انتشار ماده ژنتیکی خود در سلول میزبان بپردازد.
ژانگ و گروهش، نانوذرات مبتنی بر آران ای پیام رسان را ابداع کردند که توانایی مشابه ویروس آنفلوانزا داشتند. پژوهشگران برای ساخت این نانوذرات، سلول ها را در آزمایشگاه به صورت ژنتیکی مهندسی کردند تا سلول ها بتوانند پروتئین هماگلوتینین را روی غشای خود بیان کنند. سپس پژوهشگران، غشاها را از سلول ها جدا کردند، آنها را به قطعات کوچک تجزیه کردند و نانوذرات ساخته شده از یک پلیمر قابل تجزیه زیستی را که از پیش در مولکول های آران ای پیام رسان محصور شده بودند، با آنها پوشاندند.
محصول نهایی، نانوذراتی شبیه ویروس آنفلوانزا است که می تواند به سلول وارد شود، از اندوزوم بیرون برود و بار آران ای پیام رسان آنرا آزاد کند تا کار خویش را انجام دهد و دستور تولید پروتئین را برای سلول صادر کند.
پژوهشگران، این نانوذرات را روی موش ها آزمایش کردند. نانوذرات با آران ای پیام رسان که پروتئینی معروف به "سیپریدینا لوسیفراز"(Cypridina luciferase) را رمزگذاری می کند، محصور شده بودند. موش ها این نانوذرات را هم از طریق بینی و هم از طریق تزریق وریدی دریافت نمودند. پژوهشگران از بینی موش ها تصویربرداری کردند و خون موش ها را هم مورد بررسی قرار دادند و توانستند مقدار قابل توجهی سیگنال زیست تابی را پیدا کنند. این سیگنال نشان می داد که نانوذرات مشابه ویروس آنفلوانزا، محموله های آران ای پیام رسان خویش را به صورت مؤثر به سلول ها رسانده اند.
پژوهشگران هم اکنون، سیستم خویش را برای رساندن محموله های درمانی مبتنی بر آران ای پیام رسان و آران ای کوچک مداخله گر آزمایش می کنند.
این پژوهش، در مجله "Angewandte Chemie International Edition" به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب