موش ها نحوه تصمیم گیری مغز انسان را یاد گرفتند!
محققان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) موش ها را غافلگیر کردند تا بفهمند انسان ها چگونه دربارهاتخاذ تصمیم های پرخطر را فکر می کنند.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، تصمیمات، فوق العاده مهم هستند، چه انسان باشید، چه یک موش! دانشمندان علوم اعصاب همواره در تلاش هستند تا دریابند مغز ما چگونه تصمیم گیری می کند و الان با یک آزمایش روی موش ها، کمی به درک این فرایند پیچیده نزدیک تر شده اند.
محققان در مطالعه ای که اخیرا در مجله Nature Communications انتشار یافته است، از تصویربرداری عصبی برای مشاهده نورون های موشها در هنگام انتخابی که برای آنها گاهی منجر به یک پاداش کوچک و گاهی اوقات به یک مجازات کوچکی می شد، استفاده کردند.
محققان انتظار داشتند وقتی موش ها چیز خوب یا بدی را تجربه می کنند، نورون هایشان فعال شود، اما این اتفاق نیفتاد. در عوض، این نورون ها توسط موارد غیرمنتظره و غافلگیرانه فعال شدند.
"برنارد بلوم" که یک عصب شناس و یکی از نویسندگان این مطالعه است، می گوید: خیلی از این فعالیت مغز با نتایجی که بر اثر شگفت زده شدن و غافلگیر شدن ایجاد می شود، تحریک می شود، چونکه اگر نتیجه ای مورد انتظار باشد، چیزی برای آموختن وجود ندارد. آنچه ما می بینیم این است که یک رمزگذاری قوی وجود دارد که هم بر اثر پاداش های غیرمنتظره و هم بر اثر نتایج منفی غیرمنتظره فعال می شود.
محققان با گیج کردن بعضی از موش های تشنه شروع کردند. مغز ما و مغز تقریباً هر گونه جانوری دیگر، دائماً درحال تصمیم گیری است. آیا من این خوراکی را بخورم؟ کدام مسیر را بروم؟ آیا خطر کردن، ارزش پاداش بالقوه را دارد؟ ما معمولا این تصمیمات را بر مبنای آنچه فکر می نماییم نتیجه آنها باشد، می گیریم. این پیشبینی ها هم به نوبه خود، معمولا بر مبنای تجربیات گذشته ما است. تحقیقات زیادی نشان داده است که خیلی از این پردازش ها در اعماق مغز، در ناحیه ای به نام "جسم مخطط" انجام می شود. اما فقط دانستن این که در کجای مغز اتفاق می افتد، باعث درک نحوه عملکرد آن نمی گردد.
"جسم مخطط"(corpus striatum) یا "استریاتوم" یا "نئواستریاتوم" یکی از بخش های زیرقشری "مغز جلویی" است. این ناحیه، ورودی اصلی از "عقده های قاعده ای" است. خود جسم مخطط ورودی ها را از قشر مغز دریافت می کند. در نخستی سانان(از جمله انسان)، یک نوار ماده سفید به نام کپسول داخلی، جسم مخطط را به دو بخش پوسته و هسته دم دار تقسیم می کند. جسم مخطط از انواع مختلفی از نورون ها مانند نورون های گابارژیک و کولینرژیک تشکیل شده است.
محققان این مطالعه جدید می خواستند بفهمند نورون های جسم مخطط چگونه از تجربیات گذشته درس می گیرند. آنها این کار را با عرضه یک چرخ اسباب بازی به موش ها انجام دادند که می توانست در جهت عقربه های ساعت یا خلاف جهت عقربه های ساعت بچرخد. این آزمایش همینطور شامل چند لوله بود که یکی از آنها به موش ها مقداری آب می داد(تقریباً یک هفته پیش از آزمایش هر روز فقط یک میلی لیتر آب به آنها داده شد و دیگری هوای کوچک و ناخوشایندی را وارد بدنشان می کرد.
یک بوق کوتاه به موش ها اطلاع می داد که آزمایش شروع شده است. آنها چند ثانیه فرصت داشتند تا چرخ را در یک جهت بچرخانند و جهت درستی برای رسیدن به آب وجود نداشت. گاهی اوقات، چرخاندن چرخ به صورت ساعت گرد شانس بیشتری(۸۰ درصد) برای رسیدن به پاداش(آب) داشت و در مواقع دیگر برعکس بود. هر موش صدها بار این آزمایش را انجام داد و احتمالات رسیدن به پاداش به صورت دوره ای تغییر می کرد.
هدف آزمایش این نبود که به موش ها چیزی آموخته شود. محققان می خواستند موش ها انتظارات خویش را شکل دهند و تجربه کسب کنند تا محققان بتوانند نحوه واکنش مغز این جوندگان را به مجازات ها و پاداش ها مشاهده کنند.
نتایج غیرمنتظره باعث فعالیت نورون ها شد
محققان تصور می کردند نورون هایی که به آنها نگاه می کنند، زمانی که موش ها به آب می رسیدند و همینطور زمانی که مجبور بودند یک اسپری هوا را تحمل کنند، الگوهای مشخصی را نشان دهند.
اما این چیزی نبود که محققان شاهد آن بودند. نورون ها در واقع زمانی فعال می شدند که قوانین و نتایج این بازی، تغییر می کرد. مانند زمانی که چرخاندن چرخ به چپ ناگهان به جای پاداش منجر به تنبیه می شد.
بنابراین است که محققان این الگوهای فعالیت نورون را "سیگنال های خطا" نامیدند. به نظر می آید که این روش مغز برای بیان اینست که این مدل جهانی(شامل مجموعه ای از انتظارات برای رابطه بین یک عمل و نتیجه آن)، اشتباه است و احتیاج به تجدید نظر دارد.
محققان فکر می کنند فعالیت در این نورون ها به ثبت این حقیقت کمک می نماید که پیشبینی، نادرست بوده و یادگیری را جرقه می زند. به نظر می آید این داده ها سایر نواحی مغز را در مورد آنچه درحال وقوع است هم آگاه می کنند. احتمالاً این اطلاعات به موش ها کمک می نماید تا در آینده تصمیمات بهتری بگیرند.
"بلوم" می گوید: تصمیم به انجام یا عدم انجام یک عمل که اساساً مستلزم ادغام چندین نتیجه است، احتمالاً در اعماق مغز اتفاق می افتد.
محققان می گویند کارشان می تواند به درمان های رفتاری برای افرادی منجر شود که با خیلی از شرایط عصبی و روان شناختی مانند اضطراب، افسردگی، اختلال وسواس فکری-عملی(OCD) و اختلال استرسی بعد از صدمه روانی(PTSD) که بر تصمیم گیری تاثیر می گذارند، زندگی می کنند.
در چکیده این مطالعه آمده است: یادگیری در مورد نتایج مثبت و منفی اقدامات برای بقا بسیار مهم می باشد و توسط مدارهای حفاظت شده همچون "جسم مخطط" پشتیبانی می شود. چگونگی شکل گیری ارتباط بین کنش ها و پیامدها به صورت کامل درک نشده است، بخصوص زمانی که پیامدها دارای خصوصیت های مثبت و منفی باشند.
ما یک آزمایش جدید طراحی کردیم که موش ها را ملزم می کرد تا در عین به حداقل رساندن مجازات ها، رسیدن به پاداش را به حداکثر برسانند. ما با تصویربرداری، فعالیت نورون های جسم مخطط موش ها را بررسی کردیم و دریافتیم که پیوندهای کنش-نتیجه برای پاداش و مجازات به صورت موازی در جمعیت هایی از نورون ها که تا حدی همپوشانی دارند، کدگذاری شده است.
منبع: نیو وبلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب