وقتی كم آبی و گرمایش زمین، كشاورزی را به خطر می اندازد
سازگاری با تغییر اقلیم در کشاورزی تجربه جهانی و لزوم ملی
به گزارش نیو وبلاگ، رویارویی با تغییرات آب و هوایی، یکی از مهم ترین چالش های قرن بیست ویکم است که زندگی همه انسان ها را تحت تاثیر قرار می دهد. این موضوع، بخصوص در قسمت کشاورزی و منابع آب، ابعاد گسترده تری دارد و نیازمند بررسی دقیق تری است.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا، تغییر اقلیم به معنای تغییرات بلند مدت در الگوهای آب وهوایی مانند دما، بارش، باد و دیگر عوامل جوی است. این تغییرات می توانند بشکل افزایش دمای متوسط، وقوع سیلاب ها یا خشکسالی های شدید، یا حتی بی ثباتی در شرایط اقلیمی ظاهر شوند. یکی از قسمتهایی که بشدت تحت تاثیر این تغییرات قرار می گیرد، کشاورزی است. چونکه تولید محصولات کشاورزی وابسته به شرایط پایدار آب وهوایی، دسترسی به منابع آب و کیفیت خاک است. کاهش بارش، افزایش تبخیر و وقوع پدیده هایی مانند موج های گرما یا سرما مستقیماً روی عملکرد محصولات و امنیت غذایی مردم اثر می گذارد.
هم زمان، کشاورزی خود هم یکی از عوامل تاثیر گذار در تغییر اقلیم است. برای نمونه، فعالیتهای در ارتباط با دامداری و تولید محصولات کشاورزی باعث تولید گازهای گلخانه ای مانند متان و دی اکسیدکربن می شوند که در گرم شدن زمین نقش دارند. بنابراین، کشاورزی، هم قربانی و هم عامل تغییرات اقلیمی است. سازمان های بین المللی مانند فائو پیشبینی کرده اند که با افزایش جمعیت جهان تا سال ۲۰۵۰، تقاضا برای غذا افزایش قابل ملاحظه ای خواهد داشت. به همین دلیل، توسعه شیوه های کشاورزی که هم با تغییر اقلیم سازگار باشند و هم به محیط زیست صدمه نرسانند، به یک لزوم تبدیل گشته است.
در این زمینه، نادر حیدری، دانشیار پژوهش مؤسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی وابسته به سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، پژوهشی را انجام داده است. وی در این تحقیق کوشیده تا دیدگاه ها و نگاههای جهانی در زمینه سازگاری با تغییر اقلیم در قسمت آب کشاورزی را بررسی و دسته بندی کند.
تمرکز اصلی پژوهش بر آن بوده که سایر کشورها برای مواجهه با چالش های ناشی از تغییر اقلیم در منابع آب کشاورزی چه راهکارهایی را در پیش گرفته اند و چطور می توان از تجربه های موفق بین المللی برای بهبود وضعیت در ایران بهره برد.
این پژوهش به شکل یک یادداشت فنی عرضه شده است؛ به این معنا که نویسنده با بررسی منابع و مطالعات معتبر جهانی، رویکردها و راهبردهای کاربردی در حوزه سازگاری با تغییر اقلیم در قسمت آب کشاورزی را گردآوری و تحلیل کرده است.
بر اساس یافته های این پژوهش، نگاههای جهانی برای سازگاری با تغییر اقلیم در قسمت کشاورزی به چهار دسته اصلی تقسیم می شوند: استفاده از تکنولوژی های جدید برای مدیریت بهتر آب، اصلاح شیوه های مدیریتی در مزرعه و نظام های کشاورزی، تقویت ابزارهای تصمیم سازی و تصمیم گیری و انجام تغییرات نهادی و سازمانی. در این میان، کشورهایی مانند ایران به طور عمده تمرکز خویش را بر تکنولوژی های جدید آبیاری گذاشته اند، در حالیکه به سایر رویکردها توجه کافی نشده است.
نتایج نشان می دهند که راهکارهای مدیریتی و نهادی در مقایسه با اقدامات صرفا زراعی، از نظر هزینه اثربخشی، عملکرد بهتری دارند. به بیان ساده، ایجاد هماهنگی بین سازمان ها، استفاده از ابزارهای تصمیم گیری و اصلاح ساختارهای مدیریتی می تواند در کوتاه مدت هزینه کمتری داشته باشد و در عین حال تأثیرگذاری بیشتری نسبت به توسعه ارقام مقاوم گیاهی یا پروژه های سازه ای داشته باشد.
اطلاعات تکمیلی این تحقیق هم بر این نکته تاکید دارند که کشورهایی با توان مالی کمتر، بیشترین صدمه را از تغییر اقلیم خواهند دید. در چنین شرایطی، اتخاذ سیاستهای صحیح در مقیاس های محلی و ملی اهمیت بیشتری پیدا می کند. بخصوص باید از راهبردهایی استفاده گردد که جوامع محلی را در فرایند تصمیم گیری مشارکت دهند، از دانش بومی بهره بگیرند و پوشش دائمی خاک، تنوع زیستی و پیش آگاهی اقلیمی را در دستور کار قرار دهند. همچنین، استفاده از بیمه کشاورزی، بازارهای محلی آب و یارانه به کشاورزان، همچون سیاستهای حمایتی مهم در این حوزه به حساب می آید.
این یادداشت فنی در فصلنامه «تحقیقات منابع آب ایران» انتشار یافته است؛ نشریه ای که زیر نظر انجمن علوم و مهندسی منابع آب فعالیت می کند و به انتشار پژوهش های در رابطه با آب و کشاورزی می پردازد.
منبع: newweblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب