مدیران فسیلی و تربیت مدیران راهبردی آینده!
نیو وبلاگ مدیران فسیلی و تربیت مدیران راهبردی آینده!
جناب آقای دكتر مداحی
ریاست محترم كمیسیون چشم انداز و نخبگان مجمع تشخیص مصلحت نظام
خاطرم هست فرموده بودید تربیت مدیران راهبردی بعنوان یك امر زیربنایی نیازمند نیازسنجی درست و همه جانبه است و برآورد نیازهای آموزشی مدیران در هم سو شدن آن ها با انتظارات كشور و انجام درست امور و بهبود عملكرد نقش به سزایی دارد. سوال من از شما این است كه آیا با در مسند بودن مدیران فسیلی و بازنشسته در مركزی كه شعار آن تربیت مدیران راهبردی و جهادی آینده است، امكان پذیر است؟!
در فرمایشات شما آمده است كه بخش قابل توجهی از مسائل و مشكلات كشور ناشی از چرخه معیوب گردش نخبگان و گپ انتقال ناقص تجربیات بین نسلی در حوزه های مدیریتی در سطوح مختلف است. به نظر شما مدیران كنونی حاضر به كناره گیری هستند؟ آیا شما حاضر به گماشتن جوانان به جای بازنشستگان آموزش و پرورش و جهاد دانشگاهی در مركز تربیت مدیران راهبردی و جهادی آینده هستید؟ به قول جناب آقای بهروز نعمتی نماینده محترم تهران در مجلس شورای اسلامی: « ما از همه این مدیران تشكر می نماییم كه ۳۰ سال خدمت كردند و امثال ما در كنارشان یاد گرفتیم. به هر حال زمانش رسیده كه عرص را به جوان ترها بدهند.» شما استعدادیابی، جانشین پروری، ساختارسازی و تربیت مدیران مستعد، دوراندیش، سیاست گذار و با انگیزه برای مدیریت آینده كشور را امری حیاتی و ضرورتی غیرقابل انكار دانستید. طرفداران شایسته سالاری منجمله جنابتان می گویند این نظام عادلانه تر و مولدتر از سایر نظام ها بوده و امكان به انتها رسیدن تفاوت ها در زمینه جنسیت و نژاد را فراهم می آورد و هر فردی بر مبنای توانایی های ذاتی و اكتسابی خود پله های ترقی را طی می كند.
اما هدف از نظام شایسته سالاری چیست؟ آیا هدفی بهتر از تضمین آینده كشور نمی تواند باشد؟ بهترین راه برای تضمین آینده كشور استفاده از جوانان شایسته در مسئولیت های گوناگون است. در شایستگی خیلی از مسئولین و انتصابات در حكومت شكی نیست. اما وجود این افراد در این رده سنی برای حال كشور شاید مساعد باشد اما آینده چه می شود؟ اما در واقعیت متناسب با آن به نقش آنان در تصمیم گیری ها و تحقق مطالباتشان كم تر توجه شده یا میزان توجهات با عنایت به مسائل، مشكلات و مطالبات خاص حوزه جوان كافی نبوده است. خصوصا در حوزه های اشتغال، تامین زندگی مناسب و ایده آل، رفاه و تامین اجتماعی، مسكن، مشاركت اجتماعی و... می توان دغدغه های جوانان را مشاهده كرد. نگرانی هایی كه تنها و تنها یك علت دارد و آن چیزی نیست جز عدم برنامه ریزی مناسب توسط مسئولین مربوط در حوزه جوانان در دولت های مختلف. به صورتی كه در كشوری با این همه نعم خداوندی و جوانان تحصیل كرده، امروزه یكی از بزرگ ترین دغدغه های كشور بحث بیكاری و مدیران فسیلی در مسند است.
امروزه كم تر خانواده ای را می توان یافت كه نگرانی هایی در مورد بیكاری فرزندانشان كه حالا بیشترشان جوانانی تحصیل كرده هم هستند، نداشته باشد. این در شرایطی است كه هر روزه دولتمردان از وجود ظرفیت های زیادی برای تامین و تولید اشتغال و رفع موانع بیكاری در كشور در آینده ای نزدیك، سخن می گویند. درست است كه بیكاری مشكل بزرگ اغلب كشورهاست اما این مشكل در ایران به حالت وخیم درآمده. به صورتی كه یكی از اهداف تمامی دولت ها در ایران حل این معضل بزرگ بوده كه در كنار تورم دو علت اصلی فقر، فساد و بی عدالتی را تشكیل داده و بر مشكلات پیش روی جوان ایرانی و دغدغه های خانواده اش قبل از پیش افزوده است. اگر روزی در كشور با كمبود متخصص روبه رو بودیم و علت بیكاری جوانان را دولتمردان، عدم دارا بودن تخصص و مهارت كافی می دانستند، اما امروزه چطور می توان بیكاری جوانان تحصیل كرده كه بیشتر آنان هم مهارت های لازم را هم كسب نموده اند، توجیه كرد؟ با این وضعیت و نبود امنیت كاری و عدم دارا بودن كار مناسب و حقوق مكفی، سبب افسردگی و افزایش بیماری های گوناگون برای جوانان عزیز این مرز و بوم نمی شود؟ آیا اگر دولت های مختلف به جای توجه به واردات كالاهای رنگارنگ از كشورهای مختلف و تولید فضا برای آقازادگان كه جز ذلت و خفت چیزی عاید كشور نكرده اند و در نتیجه كاهش تقاضا برای كالاهای داخلی، كمی بیشتر به فكر افزایش جذب سرمایه گذاری و تولید امنیت اقتصادی و بنابراین افزایش تولید كالای ایرانی بودند، وضعیت بهتر نمی شد؟
تا زمانی كه به جوانان كشور اعتماد نشود و حلقه بسته مدیریت كشور در دست مدیرانی كه از ابتدای انقلاب، بر مسند امور بوده و هستند باقی بماند و هم چنان مدیران ۷۰ ساله در دولت، شهرداری و مجمع تشخیص مصلحت نظام به كار گرفته شوند تا حكم بازنشستگی آنان توسط قابض الارواح صادر شود، فاجعه مدیریتی موجود گسترده تر خواهد شد و روزی فرا می رسد كه كشور با خلاء مدیران متخصص و توانمندی كه تجربه اجرایی لازم را ندارند، روبه رو خواهد شد.
جناب آقای مداحی در انتها می گویم در صورت توجه و استفاده بهینه و موثر از پتانسیل ها و توانمندی های جوانان، روند رسیدن به توسعه، تسریع و بهبود می یابد، اما بی توجهی و نبود برنامه مناسب برای تحقق مطالبات جوان و حركت به سمت زندگی مناسب تر، سبب افزایش مشكلات و چالش های مختلف در جامعه می گردد.
قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَیَّ مِمَّا یَدْعُونَنِی إِلَیْهِ وَإِلاَّ تَصْرِفْ عَنِّی كَیْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَیْهِنَّ وَأَكُن مِّنَ الْجَاهِلِینَ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب