انتقال دارو به بدن با كمك نانوالیاف پلیمری
نیو وبلاگ: پژوهشگران آمریکایی اهتمام دارند با بهره گیری از نانوالیاف پلیمری، امکان دارورسانی دقیق و کارآمد به بدن را فراهم آورند.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، بااینکه ایمپلنت هایی وجود دارند که دارو را به تدریج در قسمت های خاصی از بدن منتشر می کنند اما کنترل کردن میزان انتشار آنها دشوار است. یک ابزار آزمایشی جدید می تواند بعد از فعال شدن با یک موج شوک خارجی، به انتشار دارو بپردازد.
دانشمندان قبل از این نیز ایمپلنت هایی ابداع نموده اند که با تحریک شدن از بیرون بدن، دارو را منتشر می کنند. چنین ابزاری معمولا از باتری ها یا سایر تجهیزات الکترونیکی استفاده می نمایند که زیست سازگار نیستند؛ در نتیجه سیستم ایمنی بدن، آنها را بعنوان اشیای بیگانه تشخیص می دهد.
ایمپلنت هایی که زمان انتشار دارند، دارو را بسادگی در پوسته ای قرار می دهند که به تدریج حل می شود. سرعت حل شدن پوسته می تواند تحت تاثیر عوامل بیولوژیکی مختلفی قرار بگیرد که از فردی به فرد دیگر متفاوت هستند و همین موضوع می تواند در زمان دقیق انتشار، مشکل بوجود آورد.
پژوهشگران "دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید"(UC Riverside) بجای استفاده از این ایمپلنت ها، نانوالیاف پلیمری زیست سازگار را بررسی کردند که کیفیت "پیزوالکتریک"(piezoelectric) دارند. این بدان معناست که این نانوالیاف در واکنش به فشار مکانیکی، بار الکتریکی تولید می کنند. این پلیمر موسوم به "poly(vinylidene fluoride-trifluro-ethylene)" هم اکنون در بخیه های عروقی مورد استفاده قرار می گیرد.
پروفسور "جین نام"(Jin Nam)، سرپرست این پژوهش و همکارانش با بهره گیری از یک پروسه الکتروریسی، لایه نازکی از الیاف ایجاد کردند و سپس به الیاف امکان دادند تا محموله نسبتا زیادی از مولکول های دارویی را جذب کنند. پوشش مملو از دارو، در یک هیدروژل قرار گرفت که به بافت بیولوژیکی انسان شباهت دارد.
هنگامی که امواج شوک از بیرون به هیدروژل وارد شدند، به پوشش انتقال یافتند و سبب شدند که الیاف پلیمری، بار الکتریکی تولید کنند. این دفعه الکتریکی موجب شد که تعدادی از مولکول های دارویی، از الیاف آزاد گردند و در ژل اطراف آن پراکنده شوند.
بدین ترتیب می توان مقادیر دقیق دارو را در زمان های معین و بصورت مکرر آزاد کرد. با تنظیم دقیق اندازه و حساسیت نانوالیاف می توان از فعال شدن آنها بواسطه حرکات روزمره یا اثرات تصادفی پیشگیری کرد.
پروفسور نام اظهار داشت: این سیستم دارورسانی مبتنی بر نانوالیاف پیزوالکتریک می تواند امکان انتقال مولکول های دارویی را فراهم آورد. این ویژگی، برای بیماری هایی که به تجویز بلندمدت دارو نیاز دارند، کارآمد خواهد بود.
بااینکه پلیمری که هم اکنون مورد استفاده قرار گرفته است، قابلیت حل شدن ندارد و جذب بدن نمی گردد اما پژوهشگران اهتمام دارند تا گزینه دیگری را برای انجام دادن این کار ابداع کنند.
این پژوهش، در مجله "ACS Applied Bio Materials" به چاپ رسید.
منبع: newweblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب