ادعای وجود سیاره ای جدید به اندازه مریخ در منظومه شمسی!
ادعایی که بتازگی مطرح گردیده است حاکی از وجود شواهدی در خصوص یک سیاره جدید به اندازه سیاره مریخ در منظومه شمسی است که اگر چنین باشد، احتمال دارد ˮسیاره نهمˮ(نپتون) یک شریک داشته باشد.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، به نظر می آید منظومه شمسی ما شگفتی های بیشتری در پیش دارد.
برمبنای مقاله ای که بتازگی در مجله Annual Review of Astronomy and Astrophysics انتشار یافته است، هشت سیاره رسمی که ما در منظومه شمسی می شناسیم، تنها سیاره هایی نیستند که از شکل گیری منظومه شمسی ما جان سالم به در برده اند و زمین ممکنست یک سیاره خواهر دیگر داشته باشد که در جایی در فضای میان ستاره ای در "منطقه سوم"(third zone) منظومه شمسی پنهان شده است.
این بدان معناست که اگر "سیاره 9" وجود داشته باشد، ممکنست یک شریک به اندازه مریخ داشته باشد.
شبیه سازی های کامپیوتری به یک دوقلوی فرانپتونی به اندازه مریخ اشاره می کند. این مطالعه جدید، داده های منطقه سوم مرموز منظومه شمسی را بررسی نموده و نشان داده است جایی فراتر از سیاره نپتون، ممکنست جرمی به اندازه مریخ در تاریکی پنهان باشد.
نجوم مدرن همه سیارات شناخته شده در منظومه شمسی ما را در سه نوع طبقه بندی می کند. زمین یکی از چهار سیاره سنگی داخلی منظومه شمسی است که در اطراف کمربند اصلی سیارک ها که مریخ و مشتری را از هم جدا می کند، به دور خورشید می گردد.
گروه دوم در منظومه شمسی بیرونی هستند که قلمروی غول های گازی شامل مشتری، زحل، اورانوس و نپتون است. این سیارات، مقادیر زیادی گاز و یخ در اطراف آنچه دانشمندان تصور می کنند هسته های سنگی باشد، انباشته دارند.
اما سومین منطقه از منظومه شمسی ما فراتر از آن چیزی است که ما به طور معمول در مکالمات خود درباره سیارات محلی در نظر می گیریم. آن طرف تر از نپتون، قلمروی سیارات کوتوله مانند پلوتو، سدنا(Sedna)، اریس(Eris) و حتی اجرام کوچکتر مانند دنباله دارها است. اما بگفته پژوهشگران این مطالعه جدید، این نظریه کاملا اشتباه است.
"کاترین ولک" از دانشگاه "آریزونا" و "برت گلدمن" از دانشگاه "بریتیش کلمبیا" در این مطالعه گفتند: بعید به نظر می آید که طبیعت، چهار هسته بزرگ سیاره ای بوجود آورده باشد، اما بعد از آن هیچ چیز بزرگتری از سیاره های کوتوله در منظومه شمسی بیرونی نباشد.
دانشمندان برای درک کامل چگونگی به وجود آمدن منظومه شمسی، از شبیه سازی های کامپیوتری استفاده می نمایند تا ببینند شرایط و رویدادهای اولیه در هنگام تشکیل منظومه شمسی چگونه بوده است.
بگفته این دو دانشمند، مدلهای مختلفی که بسیار به منظومه شمسی واقعی نزدیک هستند، حداقل یک سیاره اضافی را در موقعیتی گیج کننده نشان می دهند. این مدلها نشان می دهند که منظومه شمسی بیرونی، سابقا یک یا چند سیاره سنگی تقریباً به اندازه زمین یا مریخ علاوه بر غول های عظیم گاز و یخی که هم اکنون داریم، داشته است. اما با گذشت زمان، درگیری این اجرام سرگردان با میدان های گرانش بزرگ غول های گازی آنها را در مداری دورتر یا حتی در راه خروج از منظومه شمسی قرار داده است.
"دیوید نسوورنی" دانشمند سیاره ای از موسسه تحقیقات "ساوث وست" می گوید: من موافقم که احتمالاً در ابتدا یک سیاره شبیه به مریخ در آنجا بوده است. پرسش این است که آیا تا حالا زنده مانده است و آیا شواهدی برای اثبات آن داریم؟
"اسکات ترماین" اخترفیزیکدان موسسه مطالعات پیشرفته می گوید: شبیه سازی های ما نشان داد که در حدود نیمی از سیارات در مقیاس مریخ در منظومه شمسی بیرونی به فضای میان ستاره ای پرتاب شده اند. اما در نیمه دیگر، یک سیاره سرکش در مداری شبیه به سیارات جدا شده در کمربند کویپر باقی مانده است.
اگر این سیاره سرکش جدید وجود داشته باشد، "سیاره 9" نخواهد بود، چونکه "سیاره 9" بدنه بسیار کوچکتری نسبت به آن دارد. حالا در حالیکه مدل سازی های بیشتر می تواند به ما کمک نماید محل این سیاره سرکش شبیه به مریخ را مشخص نماییم، در نهایت تنها راه اثبات آن این است که آنرا واقعا پیدا نماییم.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب