تصاویر هابل از ۴ سیاره غول پیکر منظومه شمسی
نیو وبلاگ: تلسکوپ فضایی هابل ناسا تور بزرگ منظومه شمسی بیرونی خودرا به پایان رسانده و تصاویر جالبی از چهار سیاره بزرگ این منظومه به زمین فرستاده است. در بین تصاویر هابل می توان سیارات غول پیکر مشتری، زحل، اورانوس و نپتون را مشاهده کرد.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از ناسا، تصاویر هابل مکمل رصدهای پیشین است و سیاراتی را نشان میدهد که فاصله ی آنها از زمین ۳۰ برابر بیشتر از فاصله زمین و خورشید است. برخلاف سیارات سنگی مانند زمین و مریخ که در نزدیکی خورشید قرار دارند، این سیارات دور دست از هیدروژن، هلیوم، آمونیاک، متان و آب تشکیل شده اند که دور یک هسته به شدت فشرده و داغ قرار گرفته اند.
بااینکه فضاپیماهای رباتیک تصاویری از این چهار سیاره بزرگ طی ۵۰ سال اخیر ثبت و ارسال کرده اند اما جو چرخان و رنگی آنها دائما درحال تغییر است. درحالی که این فضاپیماها می توانند در نزدیکی سیارات پرواز کنند و تصاویری با وضوح بسیار بالا ثبت کنند، تلسکوپ هابل بطور مداوم از این سیارات بازدید می کند تا شگفتی های جدیدی فاش کند و نمای تازه ای از آب وهوای پرتلاطم آنها که توسط نیروهای دینامیکی ناشناخته ایجاد می شود، ارائه کند.
تصاویر هابل از این سیارات، تغییرات بزرگ و کوچک را نشان میدهد. این تصاویر بینشی در مورد الگوهای آب وهوایی جالب و پویای این سیارات و فصول آنها ارائه می کند و به اخترشناسان در بررسی یافتن دلیلهای تغییرات جوی کمک می نماید.
تصاویر هابل قسمتی از نقشه برداری سالانه از هر سیاره در پروژه ای موسوم به "اوپال"(OPAL) است. این برنامه سالانه تصاویری از چهار سیاره بیرونی منظومه شمسی فراهم می آورد تا تغییرات در طوفان ها، بادها و ابرهای آنها مورد بررسی قرار بگیرد. طول عمر هابل فرصتی منحصر به فرد جهت بررسی سالانه این سیارات در اختیار ستاره شناسان قرار داده است. برنامه "اوپال" می تواند جهت بررسی جو سیاراتی که به دور ستاره ای غیر از خورشید در گردش هستند نیز گسترش یابد.
مشتری
تصویر امسال هابل از سیاره مشتری تغییرات در جو متلاطم آنرا نشان میدهد که در آن چندین طوفان جدید درحال رخ دادن است و سرعت تغییر رنگ در نزدیکی خط استوا پژوهشگران را شگفت زده کرده است.
تصویر هابل از این سیاره در روز چهارم سپتامبر جو متلاطم مشتری را بطور کامل به نمایش می گذارد.
منطقه استوای این سیاره رنگ نارنجی خودرا برای مدتی طولانی حفظ نموده است در صورتیکه چندین سال است رنگ سفید و کرم خط استوای این سیاره تغییر کرده، دانشمندان از باقی ماندن رنگ نارنجی در تصاویر جدید هابل شگفت زده شدند. آنها انتظار داشتند که این منطقه لایه مه سرخ رنگ خودرا از دست بدهد.
پژوهشگران بالای خط استوا چندین طوفان جدید مشاهده نمودند. این طوفان ها در دوران کاوشگر وویجر "بارج"(barg) نامیده می شدند. در صورتیکه تعدادی از طوفان ها واضح هستند تعدادی از آنها مه آلود و محو هستند. این تفاوت به سبب خاصیت های متفاوت ابرهای گردابی است.
پژوهشگران همین طور دریافتند لکه سرخ کوچکی که در زیر لکه سرخ بزرگ قرار دارد همچنان رنگ کرم تیره خودرا حفظ نموده است.
زحل
تصویر هابل از سیاره زحل که در تاریخ ۱۲ سپتامبر ثبت شده است تغییر شدید و سریع رنگ نوارهای نیمکره شمالی این سیاره را نشان میدهد جایی که حالا اوایل پاییز است. این نوارها طی رصدهای هابل در سالهای ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ تغییرات زیادی داشته اند. "طوفان شش ضلعی" هابل که برای نخستین بار در سال ۱۹۸۱ توسط کاوشگر وویجر ۲ کشف شد در سال ۲۰۲۰ به سختی قابل تشخیص بود اما در سال ۲۰۲۱ به وضوح قابل رویت بود. نیمکره جنوبی زحل فصل زمستان را می گذارند و رنگ آبی قطب جنوبی به خوبی مشخص است.
"مایکل ونگ"(Michael Wong) از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی می گوید: تلسکوپ های زمینی وضوح هابل را ندارند و جو زمین موجب ایجاد تاری تصویر می شود و تغییرات رنگی به خوبی قابل رویت نخواهند بود.
اورانوس
تصویر ثبت شده از سیاره اورانوس در تاریخ ۲۵ اکتبر قطب شمال درخشان این سیاره را نشان میدهد.
در نیمکره ی شمالی این سیاره بهار است و افزایش جذب پرتوهای فرابنفش خورشید موجب درخشان شدن این نقطه شده است. پژوهشگران درحال بررسی این مساله هستند که چگونه تغییر در غلظت متان جو و الگوی جریان جو موجب ایجاد چنین پدیده ای می شود.
نپتون
هابل تصویر سیاره ی نپتون را در روز هفتم سپتامبر ثبت کرده است. پژوهشگران دریافتند که نقطه تاریک نپتون که بتازگی مشخص شده بود که مسیر خودرا از حرکت به سمت استوا معکوس کرده است هنوز در تصاویر قابل رویت است.
رنگ آبی نپتون و اورانوس در نتیجه ی جذب نور قرمز توسط متان در جو این سیارات همراه با پدیده پراکندگی رایلی ایجاد می شود. در تصویر ثبت شده سال ۲۰۲۱ چندین ابر روشن روی نپتون دیده می شود و رنگ آبی متفاوت آن و لکه تیره رنگ بزرگش از سال ۱۹۸۹ قابل رویت مانده است.
پراکندگی رایلی، (Rayleigh scattering) گونه ای پراکنش کشسان نور یا دیگر امواج الکترومغناطیس است که رنگ آبی آسمان را به وجود می آورد.
منبع: newweblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب