گوی های آتشینی که عناصر حیات را به زمین آورده اند
به گزارش نیو وبلاگ، یک پژوهش جدید نشان داده است شهاب سنگ هایی که از مناطق بیرونی منظومه شمسی وارد شده اند، عناصر سازنده حیات را ۴.۶ میلیارد سال پیش به زمین آورده اند.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، دانشمندان دانشگاه «ام آی تی»(MIT) و «کالج سلطنتی لندن»(Imperial College London) در پژوهش جدیدی دریافتند که گوی های بزرگ آتشین باستانی، حاوی کندریت کربن دار بوده اند که پتاسیم و روی را در بر داشته اند.
پتاسیم به تولید مایعات سلول کمک می نماید و روی برای ایجاد DNA حیاتی می باشد. پژوهشگران دریافتند که این سنگ های فضایی، ۱۰ درصد از سنگ های فضایی را می سازند که هنگام تولد به سیاره ما برخورد کرده اند. ۹۰ درصد دیگر را مواد غیرکربنی منظومه شمسی داخلی می سازند.
دکتر «نیکول نی»(Nicole Nie)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: مطالعات ما نتایج یکدیگر را به روش های گوناگونی تکمیل و تأیید می کنند. در میان عناصر نسبتا فرار، پتاسیم کمترین قابلیت فرار بودن را دارد اما روی، یکی از فرارترین عناصر است.
شهاب سنگ ها در گذشته ۲۰ درصد پتاسیم و نیمی از روی زمین را تأمین کردند. هر دوی آنها عناصر یا ترکیباتی هستند که فرار در نظر گرفته می شوند و در دماهای نسبتا پایین، از حالت جامد یا مایع به حالت بخار درمی آیند.
پروفسور «مارک رهکامپر»(Mark Rehkämper)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: داده های ما نشان می دهند که حدود نیمی از موجودی روی زمین، توسط مواد پرتاب شده از منظومه شمسی بیرونی و فراتر از مدار مشتری به زمین رسیده اند. برپایه مدلهای کنونی توسعه اولیه منظومه شمسی، این نتیجه کاملا غیرمنتظره بود.
پژوهش های پیشین نشان داده بودند که زمین حدودا از مواد منظومه شمسی درونی تشکیل شده است. بنابراین، پژوهشگران استنباط کردند که منظومه شمسی درونی، منبع اصلی مواد شیمیایی فرار زمین است اما این پژوهش جدید، اولین شواهدی را عرضه می دهد در خصوص این که زمین تا حدودی از شهاب سنگ های کربنی پرتاب شده از سیارک ها در کمربند اصلی بیرونی تشکیل شده است.
رهکامپر اظهار داشت: مواد منظومه شمسی بیرونی، یک نقش حیاتی را در ایجاد مواد شیمیایی فرار زمین بر عهده داشتند. به نظر می آید که بدون کمک مواد منظومه شمسی بیرونی، زمین مقدار بسیار کمتری از مواد فرار را نسبت به آنچه امروز می دانیم، داشت که آنرا خشک تر می کردند و شاید دیگر قادر به تغذیه و حفظ حیات نبود.
این گروه پژوهشی، ۱۸ شهاب سنگ را مورد بررسی قرار دادند که ۱۱ نمونه از ناحیه درونی و بقیه از نواحی بیرونی آمده بودند. آنها فراوانی نسبی پنج شکل یا ایزوتوپ های متفاوت روی را اندازه گیری کردند. سپس، ردپای هر ایزوتوپ را با نمونه های زمینی مقایسه کردند تا بفهمند که این مواد چقدر به موجودی روی زمین کمک می کنند و نشان دادند که زمین فقط ۱۰ درصد از جرم خویش را از اجرام کربنی گرفته است.
پژوهشگران دریافتند که مواد دارای غلظت بالایی از روی و سایر ترکیبات فرار هم احیانا در آب نسبتا فراوان هستند و می توانند سرنخ هایی را در مورد منشاء آب زمین داشته باشند.
منبع: newweblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب