قدرت و اقتدار
نیو وبلاگ قدرت و اقتدار
دنیای امروز كه دنیای اطلاعات نام گرفته و صحبت از دهكده جهانی شده است هم فائده دارد و هم ضرر؛ فائده آن این است كه هر چه سریع تر همه از احوال و اخبار آگاه می شوند، ولی صدمه آن در این جاست كه عوامل فتنه گر و نفوذی با پخش شایعات به تخریب بنیان های خانوادگی و اجتماعی به سرعت هر چه تمام تر دست می زنند. این جاست كه قدرت نمی تواند همانند اقتدار مانع آن باشد. اگر اقتدار كه حاكی از حمایت مردمی باشد وجود داشته باشد بزودی این تحركات خنثی می شود؛ ولی لازمه آن این است كه باید دولت و ملت در تقویت پایه های اعتمادی كه با تخریب و فتنه گری مورد حمله قرار گرقته و صدمه دیده است دست به ترمیم بزنند و یا اگر فروریخته از نو بنا كنند.
حوادث اخیر كه منشأ آن هر چه می خواهد باشد نشان داد كه توجه به اقتدار تا چه اندازه مهم است. اولا نشان داد كه همه كشورهای غربی و بعضی همسایه های عربی تا چه اندازه منتظر چنین فرصتی بودند كه بنا بر بعضی روایات، خود، آن ها را سازمان داده بودند. آن ها عجولانه و یا با احتیاط و تأخیر از آن حمایت كردند و نشان دادند كه تا چه اندازه در سرنگونی كشور ما شائق اند البته خواست قلبی آن ها در برابر اظهاراتشان بسیار بزرگ تر و وسیع تر است.
اگر اقتدار باشد آن ها نمی توانند پایه های نظام را نشانه روند و این دولت می باشد كه باید قدر ملت را بداند و در ارتقای سطح فكری، علمی و فرهنگی آن ها با همه وجود بكوشد و تا پیش از این كه حادثه ای رخ دهد صمیمیت خویش را نشان دهد. این كه پس از هر حادثه ای زبان به قدردانی و یا معذرت خواهی بگشاید نه تنها كافی نیست بلكه گاه نوش داور پس از مردن سهراب است.
دوم نشان داد كه ما در حكومت داری خود تا چه اندازه در اعتماد به قدرت های بیگانه دچار غفلتیم و چقدر خوش بینانه به اظهارنظرهای ساده آن ها دلخوش می نماییم. دیدیم كه وزیر خارجه انگلیس را كه تحویل گرفتیم نتوانست خویشتن داری كند و حرفی از پشتیبانی از آشوبگران بر زبان نیاورد. فردا نوبت رئیس جمهور فرانسه است كه می خواهد به ایران بیاید. و دیدیم كه در آمریكا نه تنها حزب جمهوری خواه كه حتی دمكرات با آن كه با قدرت حاكم در كشورشان اختلاف دارند ولی در مخالفت با ایران هر دو سنگ تمام گذاشتند و به میدان آمدند. سوالی كه به جد مطرح است این است كه چرا ما تا این اندازه به سرمایه گذاری های خارجی دل بسته ایم و تا كجا حاضریم اقتدارمان را با قدرت ظاهری وابستگی به سرمایه گذاری خرج نماییم. البته من با سرمایه گذاری خارجی مخالف نیستم ولی باید دید با چه روشی و با چه دانشی و با چه میزان مشاركت نیروهای داخلی و تا چه میزان انتقال دانش فنی و با چه محتوای قراردادی و چه آینده نگری ای و... این كار ها صورت می گیرد. می توان قراردادهای بسته شده را توسط افراد منصف و بی غرض به بحث گذاشت و نقد كرد و بعنوان سرمایه دانشی برای قراردادهای بعدی به كار برد.
در سخنان رئیس جمهور در شب ۹۶. ۹. ۱۲ خطاب به روسای كمیسیون های مجلس نكاتی وجود داشت كه قابل تأمل است. اول اینكه گفت بیایید با هم متحد باشیم كه حرف درست و به جائی بود اما نباید چنین تصور شود كه بیایید فقط مرا تأیید كنید. در بیانات ایشان چنین بر می آمد كه من برنامه داده ام و به مردم وعده داده ام و مردم به من رأی داده اند پس هر چه من بعنوان دولت می گویم را تصویب كنید. این امر هم درست است و هم غلط. درست است كه دولت باید برنامه بدهد پس چرا برنامه ششم را مجلس نوشت؟ آیا به این معنا است كه آن را قبول ندارد؟ درست است به این معنا كه مجلسیان نباید به خط و خط بازی توجه نمایند و یا مصالح منطقه ای را بر مسائل ملی ترجیح دهند؛ بلكه آنچه كه به صلاح كشور است را باید تصویب كنند. اتحاد مجلس و دولت در این مورد به جد پذیرفتنی است.
ایشان به مسأله مهم دیگری اشاره نمود و آن اینكه اشتغال امری جدی و اساسی و در اولویت است. اما وقتی در دولت ایشان و در اجرا به قرار داد های خارجی بسنده می نماییم و اشتغال جوانان را نادیده می گیریم و سهم كارخانه های داخلی را كه با 20-30 در صد كار می كنند فراموش می نماییم و تازه اگر هم شغل تولید می¬كنیم مشاغل خدماتی در سطح نازل در سطح كارگر و راننده و امثال آن است چه عاید كشور كرده ایم؟ ما با قرار داداهای میلیاردی كه با خارج می بندیم و یا واگن های قطار شهری برای رفاه مردم تهیه می¬كنیم بر قدرت خدمت رسانی افزوده ایم ولی از اشتغال مفید و موثر نیروهای داخلی غافل شده ایم و به اقتدار كشور آسیب زده ایم.
وقتی در این حادثه و بر مبنای مصوبه شورای امنیت كشور تلگرام را می بندیم كه به حق هم هست ولی قول می دهیم كه بزودی آن را باز می كنیم؛ اما به فكر منبعی جایگزین چه به لحاظ زیرساخت و چه به لحاظ تولید محتوا نیستیم چه مشكلی را حل كرده ایم. از این حوادث كه به قول رئیس جمهور فرصت است تا تهدید، باید عملا و به طرز صحیح استفاده كینم. نقصها را به صورت اصولی دست كم مانند كشور های همسایه رفع نماییم و نه اینكه این حادثه كه تمام شد گویی اتفاقی اصلا نیفتاده وباز همان روال سابق را ادامه دهیم.
رئیس جمهور در مورد دستاورد های خود اشاره نمود كه در مراسم تحلیف بیش از صد كشور خارجی در سطوح مختلف شركت كرده اند. سوال این است كه این دعوت با شكوه در موضعگیری آنها در این فتنه اخیر و یا مشابه آن تأثیری داشته است و یا اینكه اقتدار در توجه به ملت است و برآوردن خواست های به حق آنان در حد تكریم و حفظ ارزش¬های انسانی آنها و بالابردن سطح مهارتی شان تا بتوانند در صحنه های داخلی و خارجی عرض اندام كنند و نه بعنوان كارگر، كه بعنوان كارشناس و صاحبنظر در منطقه و جهان حضور پیدا كنند. اگر چنین شد اقتدار حاصل شده است.
و نكته آخر اینكه هیچ كس در داخل و خارج مانند ایشان از برجام حمایت نمی نماید. وی برجام را در حد معجزه قرن می داند درحالی كه ۱+۵ این چنین برداشتی ندارند. امریكا كه باج خواهی می كند و تا كنون موانع بزرگی را بر سر راه معاملات و مبادلات ما بوجود آورده و بقیه هم با احتیاط و گاها به خاطر خوشایند ما و یا از لج با امریكا از آن ضمنی و مشروط حمایت می كنند. در داخل هم از دكتر ظریف باید یاد كرد كه می گفت این آنچه ما می خواستیم نبود بلكه این آن چیزی است كه توانستیم. دست كم رئیس جمهور محترم بجای اصرار بر فوائد برجام بگوید بزرگترین فایده برجام این بود كه خیانت امریكا را آشكاركرد و دوگانگی آنها را در قول و عمل نشان داد. و اینكه ما بر مبنای صداقتمان و یا خوش بینی مان فورا تعهداتمان را عمل كردیم؛ با وجودی كه بار ها خیانت دیگران را دیده بودیم!
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب