کشف جنبه متفاوتی از نقش تلومرها در پژوهش های ضد پیری
به گزارش نیو وبلاگ پژوهشگران کانادایی در بررسی جدیدی دریافته اند که نقش تلومرها در فرایند پیری، با آنچه پیش تر تصور می شد، متفاوت می باشد.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، پیری بر همه افراد تأثیر می گذارد؛ ازاین رو به آسانی میتوان درک کرد که چرا توجه علمی بر بررسی آن متمرکز شده است. دانشمندان کانادایی دریافته اند که "تلومرها"(Telomeres)، نقش متفاوتی نسبت به آنچه پیش تر تصور می شد، در پیری سلولی بر عهده دارند.
یکی از نکات اصلی مورد توجه در زیست شناسی ضد پیری، تلومرها هستند. تلومرها، بخش هایی از DNA هستند که در انتهای کروموزوم ها، کلاهک هایی را می سازند و از اطلاعات ژنتیکی مهم در مقابل صدمه های ناشی از تقسیم سلولی محافظت می کنند اما با هر تقسیم سلولی، بخشی از تلومر فرسایش می یابد و زمانی که خیلی کوتاه می شود، به توقف کامل تقسیم سلولی می انجامد و به یک حالت خفته به نام پیری وارد می شود. انباشته شدن این سلول های پیر، به بروز طیف وسیعی از نشانه هایی مانند ضعف و بیماری های در رابطه با افزایش سن منجر می شود که ما آنها را با پیری مرتبط می دانیم.
مفهوم این مدل این است که تلومرها، نقش محافظتی پیشگیرانه ای را بر عهده دارند. آنها به سلول ها سیگنال می دهند تا بمحض فرسودگی یک تلومر، تقسیم را متوقف کنند اما شواهدی وجود دارد که نشان داده است تقسیم سلولی می تواند با پنج تلومر ناکارآمد ادامه یابد.
پژوهشگران "دانشگاه مونترآل"(UdeM) کانادا در این پروژه جدید، آن چه را که درحال وقوع است، بررسی کردند. آنها در آزمایشگاه، پیری سلولی را در گروهی از سلول ها ایجاد کردند و همه تلومرهای آنها را به ناکارآمدی واداشتند. سپس آنچه را که در هر سلول رخ می دهد، از نزدیک تماشا کردند.
پژوهشگران دریافتند که به نظر نمی رسد تلومرها، تقسیم سلولی را از پیش متوقف کنند تا از صدمه به ژنوم جلوگیری شود. آنها متوجه شدند که تجمع این صدمه DNA، همان چیزی است که به پیری منجر می شود.
"فرانسیس رودیر"(Francis Rodier)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: غافلگیرکننده ترین مبحث این است که سلول ها قبل از وارد شدن به دوران پیری، برای آخرین بار تقسیم می شوند. در واقع، تقسیم سلولی ناشی از اختلال عملکرد تلومر آنقدر ناپایدار است که به ایجاد نقص های ژنتیکی منجر می شود. برخلاف آنچه تصور می شد، سلول های پیر دارای ژنوم غیرطبیعی هستند. این همان چیزی است که ما در پژوهش خود نشان می دهیم.
شاید این پژوهش، انحراف از مدلهای کنونی به شمار برود اما در اصل، فقط وسیله ای متفاوت برای رسیدن به هدف مشابه است. طول تلومرها هنوز با پیری مرتبط می باشد و یافتن راه هایی برای ترمیم آنها، علاوه بر پاکسازی یا جوان سازی سلول های پیر می تواند درمان های جدیدی را برای پیری به همراه داشته باشد.
این پژوهش، در مجله "Nucleic Acids Research" به چاپ رسید.
منبع: newweblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب