نشانگرهای صدمه مغزی مبتلایان به کووید-19 بیشتر از مبتلایان به آلزایمر
مطالعات جدید نشان داده است که بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که در بیمارستان بستری شده اند در کوتاه مدت سطوح بالاتری از پروتئین های خونی در رابطه با صدمه های عصبی در مقایسه با افراد مبتلا به آلزایمر نشان می دهند.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، نکته حائز اهمیت آن است که این مطالعه که به صورت آنلاین در روز ۱۳ ژانویه در مجله ی "Alzheimer's & Dementia" انتشار یافته است در طول بیشتر از دو ماه در آغاز همه گیری یعنی در ماه های مارس تا مه سال ۲۰۲۰ انجام گرفته است و تشخیص این که آیا افرادی که به کووید-۱۹ مبتلا شده اند بیشتر در معرض خطر مبتلا شدن به آلزایمر قرار می گیرند و یا در مرور زمان بهبود می یابند در طول زمان و با مطالعات طولانی مدت مشخص خواهد شد.
این مطالعه جدید که توسط محققان دانشکده پزشکی دانشگاه گروسمن نیویورک انجام شد، سطوح بالاتری از وجود هفت نشانگر صدمه مغزی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که علایم عصبی داشتند نسبت به گروهی که این علایم را نداشتند، نشان داد. این نشانگرها در بیمارانی که در بیمارستان جان خویش را از دست داده بودند، بسیار بالاتر از کسانی بود که مرخص شده بودند.
بررسی های ثانویه نشان داد که میزان نشانگرهای صدمه عصبی در بیماران بستری شده به دلیل کووید-۱۹ در کوتاه مدت به صورت قابل ملاحظه ای بالاتر از بیمارانی بود که گرفتار بیماری آلزایمر بودند. این میزان در یک مورد تا دو برابر بیشتر بود.
"جنیفر آ فرانترا"(Jennifer A. Frontera) نویسنده اصلی و استاد بخش نورولوژی در دانشگاه نیویورک می گوید: یافته های ما از آن حکایت می کند که بیماران بستری شده ی کووید-۱۹ و بخصوص بیمارانی که در طول دوره بیماری علایم عصبی تجربه می کنند، سطوح مشابه یا بالاتری از نشانگرهای صدمه مغزی در مقایسه با بیماران مبتلا به آلزایمر دارند.
در این مطالعه ۲۵۱ بیمار شناسایی شدند که باآنکه به صورت متوسط ۷۱ سال داشتند اما قبل از بستری شدن به دلیل مبتلا شدن به کووید-۱۹ هیچ سابقه یا علامتی از زوال عقل نداشتند. این بیماران به دو دسته تقسیم شدند. گروهی که در دوران بیماری به علایم عصبی داشتند و گروهی که علائمی نداشتند.
محققان همینطور به مقایسه سطوح نشانگرها در مبتلایان به کووید-۱۹ با بیماران مرکز تحقیقات آلزایمر دانشگاه نیویورک پرداختند. هیچ یک از ۱۶۱ بیمار گروه شاهد که ۵۴ مورد از نظر شناختی سالم بودند، ۵۴ مورد زوال شناختی خفیف و ۵۳ مورد آلزایمر داشتند مبتلا به کووید-۱۹ نبودند.
صدمه مغزی با استفاده از فناوری آرایه مولکولی منفرد(SIMOA) اندازه گیری شد. این روش می تواند سطوح دقیق نشانگرهای صدمه مغزی را در مقیاس یک پیکوگرم در هر میلی لیتر خون ردیابی کند، در حالیکه فناوری های قدیمی تر قادر به انجام چنین کاری نیستند.
سه مورد از نشانگرهای مورد مطالعه یعنی UCHL۱، تاو کامل (tau) و ptau۱۸۱ معیارهای شناخته شده ای برای مرگ یا از کار افتادگی نورون ها هستند. سطوح "زنجیره سبک نوروفیلامنت"(NFL) با صدمه به آکسون ها افزایش می یابد. آکسون ها رشته های بلند و باریکی هستند که از سلول عصبی یا نورون، برآمده و پیام های الکتریکی را از جسم سلولی نورون به بیرون هدایت می کنند. "پروتئین اسیدی فیبریلاری گلیال"(GFAP) هم معیاری جهت بررسی صدمه سلول های گلیال است. سلول های گلیال از نورون ها محافظت می کنند.
آمیلوئید بتا ۴۰ و ۴۲ پروتئین های شناخته شده ای هستند که در بیماران مبتلا به آلزایمر ساخته می شوند.
نشانگرهای خونی در گروه مبتلایان به کووید-۱۹ در سرم خون اندازه گیری شد، در حالیکه نشانگرهای خونی در گروه تحقیقات آلزایمر در پلاسما اندازه گیری شد. بنابراین سطوح NFL، GFAP و UCHL۱ را میتوان در مبتلایان به کووید-۱۹ و بیماران مطالعه آلزایمر با یکدیگر مقایسه کرد، اما تاو، ptau۱۸۱، آمیلوئید بتا ۴۰ و آمیلوئید بتا ۴۲ را نمی توان در این میان مقایسه کرد.
"توماس ام. ویسنیوسکی"(Thomas M. Wisniewski)، نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: صدمه مغزی بعد از سانحه، که با افزایش این نشانگرهای زیستی هم همراه می باشد، به این معنا نیست که بیمار بعدا به آلزایمر یا زوال عقل مبتلا می شود، اما خطر مبتلا شدن به آن را زیاد می کند.
منبع: نیو وبلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب