با تلاش دانشمند ایرانی دانشگاه ام.آی.تی مشخص شد
انتظارات انسان درك او را تحت تاثیر قرار می دهند
به گزارش نیو وبلاگ پژوهشگران دانشگاه ˮام.آی. تیˮ با همكاری ˮمهرداد جزایریˮ دانشمند ایرانی دریافتند كه انتظارات انسان از جهان می توانند درك او را تحت تاثیر قرار دهند.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از ام. ای. تی نیوز، پژوهش هایی كه در دهه های اخیر صورت گرفته اند، حاكی از این هستند كه درك انسان ها از جهان، تحت تاثیر انتظارات آنها قرار دارد. این انتظارات كه "باورهای پیشین" هم نامیده می شوند، به انسان ها كمك می كنند تا درك كنونی خویش را برپایه تجربیات مشابه گذشته احساس كنند.
فرایند ادغام دانش پیشین با شواهد نامشخص، تاثیر گسترده ای بر ادراك، افكار و كارهای انسان دارد. عصب پژوهان دانشگاه "ام.آی. تی"(MIT) در پژوهش جدیدی، سیگنال های مغزی متمایزی را یافته اند كه باورهای پیشین را كدگذاری می كنند. آنها توانستند نحوه استفاده مغز از این سیگنال ها را برای گرفتن تصمیم های عاقلانه مشخص كنند.
"مهرداد جزایری"(Mehrdad Jazayeri)، استاد دانشگاه ام.آی. تی و از نویسندگان این پژوهش اظهار داشت: نحوه تاثیر باورهای پیشین بر فعالیت مغز و تحت تاثیر قرار دادن درك انسان، مبحث مورد علاقه ما در این پژوهش است.
پژوهشگران در این پروژه، حیوانات را طوری آموزش دادند كه بتوانند از عهده یك كار زمان بندی شده برآیند. انجام دادن این وظیفه، چالش برانگیز است چونكه درك ما از زمان، كامل نیست و می تواند بیش از اندازه سریع یا بیش از اندازه آرام باشد.
این موضوع، در مورد حیوانات هم صدق می كند. ثبت فعالیت نورون ها در قشر پیش پیشانی، مكانیسم ساده ای را در ادغام دانش پیشین با شواهد نامشخص، آشكار كرد. تجربیات پیشین، نمایش زمان را در ذهن منحرف می كنند؛ در نتیجه الگوهای فعالیت نورون ها كه به وقفه های متفاوت مربوط هستند، نسبت به الگوهایی كه در زمان مشخص رخ می دهند، پیشقدم هستند.
متخصصان برای قرن ها می دانستند كه ادغام باورها، راهبرد مطلوبی برای كنترل اطلاعات نامشخص محسوب می شود. هنگامی كه در مورد موضوعی مطمئن نیستیم، به صورت خودكار به تجربیات پیشین تكیه می نماییم تا به رفتار مطلوب برسیم. جزایری اضافه كرد: اگر نمی توانید ماهیت موضوعی را مشخص كنید اما بر مبنای تجربیات پیشین خود انتظاراتی از آن دارید، از اطلاعات پیشین خود برای قضاوت بهره برده اید.
هدف جزایری و گروهش، این بود كه نحوه كدگذاری باورهای پیشین توسط مغز را درك كنند و این باورها را برای كنترل رفتار به كار ببرند. آنها برای این كار، حیوانات را آموزش دادند تا با استفاده از یك وظیفه زمان بندی شده، یك وقفه زمانی را بازسازی كنند.
آنها حیوانات را طوری آموزش دادند كه بتوانند این وظیفه را در دو بافت زمانی انجام دهند. وقفه های بوجود آمده در این آزمایش، بین ۴۸۰ تا ۸۰۰ میلی ثانیه در زمان كوتاه و بین ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ میلی ثانیه در زمان طولانی بود. در آغاز این پژوهش، اطلاعاتی در مورد زمینه كار به حیوانات داده شد تا انتظار از وقفه ها هم در زمان طولانی و هم در زمان كوتاه وجود داشته باشد.
جزایری در پژوهش های پیشین خود نشان داده بود كه واكنش حیوانات و انسان ها نسبت به این وظیفه مشابه است. برای مثال، اگر حیوانات باور داشتند كه وقفه صورت گرفته باید كوتاه باشد، وقفه ای معادل ۸۰۰ میلی ثانیه عرضه می دادند و اگر وقفه طولانی تری را لازم می دانستند، وقفه ای بیشتر از ۸۰۰ میلی ثانیه صورت می دادند.
جزایری افزود: آزمایش های صورت گرفته در هر زمینه ای به جز باورهای حیوانات، به رفتارهای متفاوتی ختم شدند. این آزمایش نشان داد كه هر حیوان، به باورهای خود تكیه می كند.
هنگامی كه پژوهشگران نشان دادند حیوانات بر باورهای خود تكیه می كنند، توانستند به نحوه كدگذاری باورهای پیشین توسط مغز و استفاده از آنها برای هدایت رفتار پی ببرند. آنها، فعالیت حدود ۱۴۰۰ نورون را در قشر پیش پیشانی ثبت كردند.
این پژوهش نشان داد كه فعالیت هر نورون، طی انجام وظیفه زمان بندی شده تكامل یافته است و حدود ۶۰ درصد نورون ها، الگوهای فعالیت متفاوتی را داشتند كه به زمان بندی وظیفه بستگی داشت.
"میت لنگیل" (Mate Lengyel)، استاد "دانشگاه كمبریج" (Cambridge University) در مورد این پژوهش اظهار داشت: ما قبل از این، هیچگاه چنین نمونه ای در مورد استفاده مغز از تجربیات پیشین و به كار بردن آنها در اصلاح فعالیت نورون ها ندیده بودیم.
این پژوهش، در مجله "Neuron" به چاپ رسید.
منبع: نیو وبلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب