نحسی ۱۳ دامن كیهان نوردان را گرفت!
نیو وبلاگ: برنامه آپولو با پرواز موفقیت آمیز ناوهای آپولو ۱۱ و ۱۲ غوغایی در دنیا راه انداخت. در آوریل ۱۹۷۰ همه منتظر بودند ناو بعدی به سمت ماه پرتاب شود.
به گزارش نیو وبلاگ به نقل از ایسنا؛ برای این سفر، جیمز لاول، فرد هیز و تاماس ماتینگلی بعنوان كیهان نوردان اصلی و دوك، سوئیگرت و میچل بعنوان جانشین، آموزش می دیدند. طبق برنامه پیش بینی شده، دو تن از آنها باید روز ۱۴ آوریل در نقطه «فرومائورو» بر سطح ماه فرود می آمدند اما درست چند روز پیش از پرتاب، یكی از كیهان نوردان جانشین، سرخك گرفت و چون همه كیهان نوردان با هم كار می كردند ناسا ترجیح داد گروهی به ماه بروند كه قبلاً این بیماری را گرفته و مصونیت داشته باشند تا در جریان سفر گرفتار مشكل نشوند. بنا بر این تاماس ماتینگلی، یك روز پیش از پرتاب كنار گذاشته شد و به جایش جان سوئیگرت عضو ذخیره پرواز، وارد گروه گردید. گروه جدید شامل جیمز لاول، فرد هیز و جان سوئیگرت در ساعت ۱۳: ۱۳( به وقت محلی) روز ۱۱ آوریل سكوی پرتاب كیپ كاناورال را به مقصد ماه ترك گفت.
طبق برنامه در مدار ماه، دو تن از كیهان نوردان باید به داخل مه نشین رفته آنرا از ناو اصلی جدا كنند و در حالیكه نفر سوم در ناو اصلی در مدار ماه می چرخد، آنان با مه نشین در سطح ماه فرود آیند. اما روز ۱۳ آوریل در حالیكه ۵۵ ساعت و ۵۰ دقیقه از پرتاب گذشته و ناو در ۳۳۰ هزار كیلومتری زمین قرار داشت و تنها ۲۰ ساعت تا رسیدن به ماه باقی بود ناگهان صدای كیهان نوردان در مركز هدایت پرواز در هیوستون شنیده شد: «هیوستون ما گرفتار مشكل شده ایم.» برق ناو كم شد و وضعیتی خطرناك پیش آمد. بعداً آنها گزارش دادند كه صدای انفجاری شنیده شد و ناو تكان های شدیدی خورد. بررسی ها نشان داد كه یكی از مخزن های اكسیژن بخش موتوری ناو به سبب ساییدگی یكی از سیم هایش منفجر شده است.
بلافاصله وضعیت اضطراری اعلام گردید. خبر این حادثه عكس العملی جهانی به دنبال داشت و تیتر اصلی اخبار رسانه های همگانی شد. شرایط بسیار دشواری با این حادثه برای كیهان نوردان به وجود آمد. از كار افتادن برخی از دستگاه ها به سبب این انفجار از یك سو و پایین آمدن ذخیره اكسیژن، آب و برق موجب شد كه كیهان نوردان مجبور شوند از حداقل امكانات برای بقای زندگی استفاده كنند. بنا بر این آنها نمی توانستند از لامپ های معمول و گرم كننده ها استفاده كنند. مركز هدایت پرواز، لغو مأموریت و عدم فرود در ماه را اعلام نمود. اما ناو در موقعیتی قرار داشت كه نمی توانست بلافاصله و بدون چرخیدن در مدار ماه به زمین بازگردد. به كیهان نوردان دستور داده شد از امكانات ناو مه نشین كه به بخش فرماندهی متصل بود استفاده كنند و مه نشین، به قایق نجات آنها تبدیل گردید.
مركز هدایت پرواز از آنها خواست تا جلوی هرگونه اتلاف سوخت و انرژی را بگیرند. كیهان نوردان مجبور شدند حتی لامپ های ناو را خاموش و در تاریكی زندگی كنند. وضعیت بحرانی اطمینان به نجات كیهان نوردان را به حداقل رساند. محل بازگشت كیهان نوردان هم ممكن بود تغییر كند به همین علت كلیه كشورهای جهان اعلام آمادگی كردند تا در صورت فرود ناو در آن كشورها به كمك كیهان نوردان بشتابند.
آپولو ۱۳ سپس دور زدن ماه در راه پیش بینی شده به سمت زمین بازگشت. روز ۱۷ آوریل در حالیكه كیهان نوردان حدود ۵/۳ ساعت با زمین فاصله داشتند، مه نشین و بخش فرودی، از قسمت موتوری جدا شدند. مركز هدایت پرواز از كیهان نوردان خواست از قسمت موتوری كه انفجار در آن اتفاق افتاده بود فیلمبرداری كنند تا در بررسی ها برای یافتن دلیل انفجار استفاده گردد.
یك ساعت پیش از رسیدن به زمین، مه نشین از بخش فرودی جدا شد و قسمت فرودی در مسیری قرار گرفت كه برای ورود به جو زمین لازم بود.
این ناو در حالیكه جهان در اضطراب به سر می برد سرانجام در ۱۷ آوریل ۱۹۷۰ كیهان نوردان را سالم به زمین بازگرداند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب